Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Krystyna Józefczyk po rozpoznaniu w dniu 28 maja 2015 r. w Rzeszowie na posiedzeniu niejawnym wniosku M. W. o przywrócenie terminu do złożenia zażalenia na zarządzenie Przewodniczącego Wydziału II Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 1 sierpnia 2014 r., sygn. akt II SA/Rz 692/12 w sprawie ze skargi M.W. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] marca 2012 r., nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania o stwierdzenie nieważności decyzji - postanawia - odmówić przywrócenia terminu do złożenia zażalenia
Zarządzeniem z dnia 1 sierpnia 2014 r. Przewodniczący Wydziału II Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie wezwał pełnomocnika M.W. - adw. J.J. do uiszczenia wpisu sądowego od skargi kasacyjnej złożonej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 28 maja 2014 r. Zarządzenie doręczono na adres pełnomocnika skarżącej w dniu 5 sierpnia 2014 r. W dniu 6 sierpnia został uiszczony należy wpis od skargi kasacyjnej.
W dniu 19 maja 2015 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie wpłynęło zażalenie M.W. na powyższe zarządzenie (nadane za pośrednictwem operatora pocztowego w dniu 18 maja 2015 r.) wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do jego złożenia.
W zażaleniu skarżąca wskazała, że zarządzeniem z dnia 1 sierpnia 2014 r. została wezwana do uiszczenie wpisu sądowego od skargi kasacyjnej mimo, że został w niej zawarty wniosek o zwolnienie opłaty od skargi. Zarządzenie zostało jej doręczone przez adwokata J.J. w dniu 12 maja 2015 r. Z uwagi na powyższe uchybienie terminu nastąpiło nie z jej winy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.
W myśl art. 85 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - (tekst jednolity Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zmianami), dalej P.p.s.a., czynność w postępowaniu sądowym podjęta przez stronę po upływie terminu jest bezskuteczna. Przywrócenie terminu do dokonania czynności w postępowaniu sądowym uzależnione jest od spełnienia określonych przesłanek pozytywnych, których istnienie pozwala na przywrócenie terminu i negatywnych, których istnienie czyni przywrócenie terminu niedopuszczalnym.
Zgodnie z art. 86 p.p.s.a przywrócenie terminu nie jest dopuszczalne, jeśli uchybienie terminu nie powoduje dla strony ujemnych skutków w zakresie postępowania sądowego, natomiast art. 87 p.p.s.a. stanowi, że pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się w terminie siedmiu dni od ustania przyczyny uchybienia terminu, jednocześnie w piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu. Wraz z wnioskiem strona winna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie.
Okoliczności przemawiające za uznaniem braku winy w uchybieniu terminu muszą mieć charakter wyjątkowy, szczególny i niezależny od wnioskodawcy. Przywrócenie terminu może nastąpić jedynie wtedy, gdy strona w sposób przekonujący zaprezentowaną argumentacją uprawdopodobni brak swojej winy, a przy tym wskaże, że niezależna od niej przyczyna istniała przez cały czas, aż do wniesienia prośby o przywrócenie terminu. Należy jednak pamiętać, że oceniając brak winy w uchybieniu terminu do dokonania określonej czynności procesowej w postępowaniu sądowoadministracyjnym, należy przyjąć pewien obiektywny miernik należytej staranności (postanowienie NSA z dnia 18 listopada 2014 r., sygn. akt II OZ 1211/14. www.orzeczenia.nsa.gov.pl). Nawet lekkie niedbalstwo wyklucza zatem przyjęcie, że okoliczność na którą powołuje się wnioskodawca, miała charakter niezawiniony. Jeżeli natomiast strona reprezentowana jest przez profesjonalnego pełnomocnika, to przy ocenie możliwości przywrócenia terminu, należy uwzględnić obiektywny miernik należytej staranności, jakiej można wymagać od pełnomocnika procesowego dbającego należycie o interesy mocodawcy (postanowienie NSA z dnia 25 sierpnia 2009 r., sygn. akt II GZ 182/09, www.orzeczenia.nsa.gov.pl).
Stwierdzić zatem należy, że skarżąca nie uprawdopodobniła braku winy w uchybieniu terminu do złożenia zażalenia. Fakt, że korespondencję zawierającą odpis zarządzenia z dnia 1 sierpnia 2014 r. doręczono pełnomocnikowi skarżącej - adwokatowi J.J. był bezpośrednim następstwem ustanowienia go przez skarżącą jej pełnomocnikiem z wyboru (art. 67 § 5 P.p.s.a.) i wynikał z zakresu udzielonego mu pełnomocnictwa z dnia 29 lipca 2014 r. Pełnomocnictwo to obejmowało bowiem sporządzenie skargi kasacyjnej od wyroku WSA w Rzeszowie z dnia 2 maja 2014 r., sygn. akt II SA/Rz 692/12, wniesienie jej w sprawie oraz reprezentowanie skarżącej w ramach postępowania przed Wojewódzkim Sadem Administracyjnym w Rzeszowie oraz Naczelnym Sądem Administracyjnym w Warszawie. Zatem to na pełnomocniku spoczywał obowiązek terminowego dokonywania czynności sądowych. Oznacza to, że okoliczność, że skarżąca nie wniosła przedmiotowego zażalenia na skutek tego, że pełnomocnik doręczył jej zarządzenie dopiero w dniu 12 maja 2015 r. nie usprawiedliwia faktu jego nieterminowego złożenia, a zatem nie uprawdopadabnia po jej stronie braku winy w uchybieniu terminu do złożenia zażalenie na powyższe zarządzenie.
Z powyższych względów Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia na podstawie art. 86 § 1 P.p.s.a.