7 września 2012 r. POSTANOWIENIE Referendarza sądowego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie Referendarz sądowy Paweł Zaborniak po rozpoznaniu w dniu 7 września 2012 r., na posiedzeniu niejawnym wniosku T. K. reprezentowanej przez kuratora radcę prawnego H. B., o przyznanie prawa pomocy poprzez ustanowienie radcy prawnego, w sprawie ze skargi wyżej wymienionej, na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego, z dnia [...] czerwca 2012 r. nr [...], w przedmiocie przyznania pomocy społecznej w postaci zasiłku celowego, - postanawia - odmówić ustanowienia radcy prawnego.
Radca prawny H. B. - jako kurator częściowo ubezwłasnowolnionej T. K. złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie wniosek o ustanowienie w jego osobie pełnomocnika dla w.w. skarżącej z urzędu. W uzasadnieniu tego wniosku wskazano, że skarżąca nie posiada środków własnych na honorarium dla pełnomocnika.
Mając powyższe na uwadze stwierdzono, co następuje:
Z uwagi na okoliczność, iż skarżąca z uwagi na przedmiot sprawy korzysta z ustawowego zwolnienia od kosztów sądowych, jej wniosek o ustanowienie radcy prawnego dotyczyłby przyznania jej częściowego prawa pomocy, czego warunkiem w przypadku osoby fizycznej jest wykazanie braku możliwości poniesienia pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny - art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 270 ze zm.).
Mimo że w kontekście powyższej przesłanki obiektywna ocena tego wniosku z uwagi na sytuację materialno - bytową skarżącej nakazywałaby jego uwzględnienie, to jednak jest to wyłączone ze względu na treść art. 246 § 3 powołanej ustawy, zgodnie z którym adwokata, radcę prawnego, doradcę podatkowego lub rzecznika patentowego można ustanowić dla strony, która nie zatrudnia lub nie pozostaje w innym stosunku prawnym z adwokatem, radcą prawnym, doradcą podatkowym lub rzecznikiem patentowym.
Z zalegającego w aktach sądowych sprawy pisma Sądu Rejonowego w P. wynika, że radca prawny H. B. został ustanowiony dla częściowo ubezwłasnowolnionej T. K. kuratorem, upoważnionym do jej reprezentowania i zarządu majątkiem.
Ponieważ jak sam oświadczył we wniosku PPF, wykonuje zawód radcy prawego, powoduje to, że sytuacja ta wypełnia dyspozycję powołanego art. 246 § 3 P.p.s.a. i z przyczyn formalnych wyklucza uwzględnienie złożonego przez niego wniosku /zgodnie z postanowieniem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 sierpnia 2010 r. II GZ 156/10, przesłanka negatywna z art. 246 § 3 P.p.s.a. wyklucza badanie wniosku o przyznanie prawa pomocy pod kątem wystąpienia przesłanek pozytywnych co do żądania ustanowienia profesjonalnego pełnomocnika procesowego/.
Zaistnienie na podstawie wskazanego postanowienia stosunku prawnego pomiędzy skarżącą a kuratorem nie budzi wątpliwości /wyraźnie wynika z niego dla kuratora obowiązek jej reprezentowania/, a posiadanie przez niego uprawnień radcy prawnego i związanej z tym "fachowej wiedzy prawniczej" nie tylko daje możliwość ale wręcz rodzi po jego stronie obowiązek wykorzystania tego, o ile jest to uzasadnione interesem skarżącej.
Odnosząc się do kwestii wynagrodzenia kuratora za czynności dokonane jako radca prawny należy wskazać na treść art. 179 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59 ze zm.), stosownie do którego organ państwowy, który ustanowił kuratora, przyzna mu na jego żądanie stosowne wynagrodzenie za sprawowanie kurateli. Wynagrodzenie pokrywa się z dochodów lub z majątku osoby, dla której kurator jest ustanowiony, a jeżeli osoba ta nie ma odpowiednich dochodów lub majątku, wynagrodzenie pokrywa ten, kto żądał ustanowienia kuratora.
Z tego też względu brak jest uzasadnionych przesłanek do przyznania skarżącej prawa pomocy w zakresie objętym wnioskiem, w związku z czym na podstawie art. 246 § 3 i art. 258 § 2 pkt 7 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzeczono jak w sentencji postanowienia.