Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jerzy Solarski po rozpoznaniu w dniu 3 sierpnia 2017 r. w Rzeszowie na posiedzeniu niejawnym wniosku BP, EP o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu sądowego od skargi oraz złożenia odpisu skargi na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] kwietnia 2017 r. nr [...] w przedmiocie zezwolenia na niezwłoczne zajęcie nieruchomości - p o s t a n a w i a - odmówić przywrócenia terminu do uiszczenia wpisu od skargi oraz złożenia odpisu skargi
Zarządzeniami z dnia 4 i 5 lipca 2017 r. wezwano skarżących odpowiednio od nadesłania odpisu skargi oraz uiszczenia wpisu sądowego od skargi. Wezwania zawierały prawidłowe pouczenie, że czynności powyższych należy dokonać w terminie 7 dni od dnia doręczenia, pod rygorem odrzucenia skargi.
W dniu 31 lipca 2017 r. skarżący zwrócili się o przywrócenie terminu do usunięcia braków skargi. Uzasadniając zgłoszone żądanie wskazali lakonicznie, że powodem uchybienia terminu były "urlopy i wynikające z tego problemy z odbiorami pism".
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Czynność w postępowaniu sądowym podjęta przez stronę po upływie terminu jest bezskuteczna. Stosownie jednak do art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz.U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.) - dalej: "Ppsa", jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu 7 dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu (art. 87 § 1 Ppsa). Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie (art. 87 § 4 Ppsa).
Nie budzi wątpliwości Sądu, że skarżący uchybił terminowi do uiszczenia wpisu od skargi oraz złożenia odpisu skargi. Wezwania w przedmiocie usunięcia braków skargi doręczono EP w dniu 7 lipca 2017 r., a BP w dniu 21 lipca 2017 r. Wobec powyższego, ostatnim dniem ustawowo określonego siedmiodniowego terminu był odpowiednio 14 i 28 lipca 2017 r. W terminie tym żadne ze skarżących nie uzupełniło braków skargi.
Jeżeli chodzi o dochowanie terminu do złożenia wniosku o przywrócenie terminu, Sąd stwierdza, że za początek biegu tego terminu przyjąć należy upływ ostatniego dnia terminu, w którym BP, wezwany solidarnie, winien uzupełnić braki skargi, tj. 28 lipca 2017 r. Wniosek o przywrócenie terminu został złożony w dniu 31 lipca 2017 r., tym samym skarżący dochowali terminu, o którym mowa w art. 87 § 1 Ppsa, a ich wniosek podlega merytorycznemu rozpoznaniu.
Analizując natomiast zgłoszone żądanie pod kątem braku winy skarżących w niedotrzymaniu terminu do uzupełnienia braków skargi Sąd stwierdza, że wniosek nie zasługiwał na uwzględnienie. Brak jest jakiegokolwiek racjonalnego uzasadnienia do przyjęcia, że przebywanie na urlopie wypoczynkowym i niedopełnienie wynikających z przepisów procesowych obowiązków celem nadania dalszego biegu sprawie, która zainicjowali skarżący, może być okolicznością uzasadniającą brak winy skarżących w niedotrzymaniu terminu. Tym bardziej, że skarżący zostali wzywani solidarnie do uzupełnienia braków, a przesyłki zawierające wezwania Sądu zostały przez nich podjęte w dwutygodniowym odstępie czasu. Wnioskodawcy nie uprawdopodobnili zatem, aby niedotrzymanie przez niech terminu spowodowane zostało obiektywnie niezależną od nich przyczyną, którą przy dochowaniu należytej staranności, nie mogła zostać przezwyciężona.
Wobec powyższego, na podstawie art. 86 § 1 Ppsa, Sąd odmówił przywrócenia terminu. Z wyżej wymienionych przyczyn, Sąd nie wzywał skarżących do uzupełnienia braków wniosku, gdyż jego argumentacja w sposób oczywisty nie mogła zostać uwzględniona.