Wniosek w przedmiocie zatwierdzenia projektu scalenia gruntów
Sentencja

Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Rzeszowie Agata Kosowska-Dudzik po rozpoznaniu w dniu 23 września 2013 roku w Rzeszowie na posiedzeniu niejawnym wniosku J. S. o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata w sprawie z jego skargi na niewykonanie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 2 grudnia 2010 r. sygn. akt II SA/Rz 734/08 w przedmiocie zatwierdzenia projektu scalenia gruntów - postanawia - I. zwolnić skarżącego od kosztów sądowych, II. odmówić ustanowienia dla skarżącego adwokata.

Uzasadnienie

Skarżący J. S. wezwany do uiszczenia wpisu od swej skargi na niewykonanie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 2 grudnia 2010 r. w przedmiocie zatwierdzenia projektu scalenia gruntów, wniósł o zwolnienie od kosztów sądowych.

Podtrzymując powyższe żądanie w urzędowym formularzu PPF skarżący wzniósł dodatkowo o ustanowienie adwokata. Wskazał, że utrzymuje się ze świadczenia rentowego w kwocie 1382 zł. Wspólne gospodarstwo domowe prowadzi wraz z żoną. Jest osobą niepełnosprawną, na lekarstwa wydaje miesięcznie do 300 zł z powodu cukrzycy, wysokiego ciśnienia i urazu kręgosłupa. Mieszka w domu o powierzchni 123 m.kw. Posiada nieruchomość rolną o powierzchni 1,68 ha. W 2010 r. oraz w 2013 r. dotknęła go powódź, na skutek której wszystkie uprawy zostały zniszczone. Jest właścicielem samochodu osobowego marki Fiat 126p z 1979 r. Skarżący wskazał także na swoje zadłużenie.

W odpowiedzi na wezwanie - pismo z dnia 14 września 2013 r. - mające na celu uzyskanie od wnioskodawcy dodatkowych danych, J. S. wskazał, że łączny miesięczny dochód jego i żony to kwota 1382 zł brutto. Z niego pokrywają wydatki na utrzymanie własne - 411 zł, utrzymanie domu (prąd, kanalizacja) - 230 zł oraz na spłatę pożyczki - 584 zł. Wnioskodawca podniósł, że z samochodu nie korzysta, ponieważ nie ma wystarczających środków na paliwo. Nie korzysta także ze środków z pomocy społecznej. Nie posiadają z żoną rachunków bankowych.

Do powyższego pisma wnioskodawca dołączył ulotki z zażywanych lekarstw oraz opinię sądowo-lekarską z 6.07.1999 r., z której wynika, że w 1986 r. był uczestnikiem zdarzenia drogowego, w wyniku którego odniósł liczne obrażenia skutkujące uznaniem go za inwalidę II grupy. Skarżący przedłożył także harmonogram spłaty kredytu zaciągniętego w 2009 r. w kwocie 22 610,91 zł, wskazujący na miesięczną ratę w wysokości 583 zł (ostatnia wpłata ma nastąpić 25.04.2014 r.).

Rozpoznając wniosek o przyznanie prawa pomocy zważono, co następuje:

Ubiegając się o przyznanie prawa pomocy w całkowitym zakresie (tj. obejmującego zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata) skarżący winien wykazać, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania, co wynika z brzmienia art. 245 § 2 i art. 246 § 1 pkt 1 P.p.s.a. Powyższe w powiązaniu z zasadą odpłatności postępowania sądowego wyrażoną art. 199 P.p.s.a. wskazuje na to, że instytucję prawa pomocy należy stosować wyjątkowo, a więc w stosunku do osób ubogich, nie mających jakichkolwiek stałych źródeł dochodów, czy też posiadających je, jednak w wysokości nie wystarczającej na zaspokojenie nawet podstawowych potrzeb.

Dlatego też strona występując na drogę sądową winna mieć świadomość, iż związany jest z tym obowiązek poniesienia stosownych kosztów postępowania. Przerzucenie bowiem tego ciężaru na Skarb Państwa może nastąpić jedynie w rzeczywiście uzasadnionych życiowo sytuacjach. Orzecznictwo sądowe wskazuje, że kosztów sądowych nie można stawiać w ostatniej kolejności zaspokojenia (postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z 18.02.2010 r. I FZ 447/09, dostępne na: www.nsa.gov.pl). Także w przypadku kosztów wynagrodzenia pełnomocnika istnieje zasada, że ponieść powinna je strona, jeśli uważa, że udział takiego podmiotu w sprawie jest potrzebny. Zwłaszcza, że na gruncie procedury sądowoadministracyjnej wystarczającym jest, by strona działała samodzielnie, jako że sąd bierze z urzędu pod uwagę całokształt naruszeń prawa (art. 134 § 1 P.p.s.a.). Tylko w przypadku składania niektórych środków zaskarżenia wymagane jest, by środki te sporządził profesjonalny pełnomocnik (nie dotyczy to jednak niniejszej sprawy, w której jeszcze nie zapadło żadne rozstrzygnięcie).

Mając powyższe na uwadze uznano, że wniosek J. S. zasługuje na częściowe uwzględnienie tj. w zakresie odnoszącym się do kosztów sądowych. Za powyższym przemawia fakt, iż skarżący ma zaspokojone potrzeby mieszkaniowe, uzyskuje stały dochód, z którego jest w stanie zaspokoić podstawowe potrzeby (tj. żywienia oraz leczenia), jak też spłacać pożyczkę, której rata jest stosunkowo wysoka w relacji do dochodu wnioskodawcy. Nie można przy tym uznać, by spłata zaciągniętych przez stronę kredytów czy pożyczek mieściła się w zakresie wydatków na tzw. konieczne utrzymanie (skarżący nie podał celu, dla którego uzyskał przedmiotowy kredyt). Uwzględniono także to, iż składający wniosek jest osobą niepełnosprawną, jak też to, że nie starał się o poprawę własnej sytuacji materialnej przez złożenie wniosku o dopłaty ze środków Unii Europejskiej do posiadanego gruntu rolnego.

Stwierdzono, że poniesienie przez skarżącego pełnych kosztów sądowych obejmujących obecnie 200 zł (wpis od skargi), jak również kosztu wynagrodzenia pełnomocnika mogłoby spowodować uszczerbek w koniecznym utrzymaniu jego rodziny. Uwzględniono przy tym, że niniejsza sprawa nie jest jedyną zainicjowaną przez skarżącego przed tut. Sądem.

Z uwagi na powyższe zwolniono J. S. od kosztów sądowych, natomiast odmówiono ustanowienia dla niego adwokata, działając na podstawie art. 257 § 1, § 2 pkt 7 w zw. z art. 245 § 2 i § 3 i art. 246 § 1 pkt 1 oraz pkt 2 P.p.s.a.

Strona 1/1