Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jerzy Solarski po rozpoznaniu w dniu 7 sierpnia 2017 r. w Rzeszowie na posiedzeniu niejawnym wniosku BP o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych jego skargi na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] kwietnia 2017 r. nr [...] w przedmiocie ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości - p o s t a n a w i a - umorzyć postępowanie o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi.
W piśmie procesowym z dnia 31 lipca 2017 r. BP zawarł wniosek do Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego w Rzeszowie o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi, wniesionej na opisaną w sentencji postanowienia decyzję Wojewody [...]. Wraz ze złożonym wnioskiem nadesłał opis skargi oraz uiścił wpis od skargi.
Zgodnie z art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz.U. z 2017 r. poz. 1369 z późn. zm.) - dalej: "Ppsa", jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Podkreślić należy, że zasadniczym warunkiem rozpatrzenia wniosku jest uchybienie terminowi przez stronę. W przypadku, gdy strona nie uchybiła terminowi, postępowanie zainicjowane wnioskiem o przywrócenie terminu podlega umorzeniu jako bezprzedmiotowe na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 Ppsa.
Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy Sąd stwierdza, że postępowanie wpadkowe zainicjowane wnioskiem B. P. o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi podlega umorzeniu jako bezprzedmiotowe. Postanowieniem z dnia 4 sierpnia 2017 r. II SA/Rz 742/17 Sąd odrzucił skargę EP jako wniesioną z uchybieniem terminu. W świetle powyższego, zarządzenie Sądu z dnia 6 lipca 2017 r. o wezwaniu solidarnie EP i BP do uzupełnienia braków skargi uznać należy za błędne, a zatem nieskuteczne. Tym samym nie sposób uznać, że skarżący uchybił terminowi do uzupełnienia braków skargi, co jak wskazano wyżej, stanowi warunek sine qua non do rozpoznania wniosku o przywrócenie terminu.
Na marginesie Sąd wskazuje, że wobec uzupełnienia braków skargi przez skarżącego przy złożeniu wniosku o przywrócenie terminu, brak jest obecnie podstaw do ponowienia wezwania w tym przedmiocie ze strony Sądu. Skargę BP uznać zatem należy za wniesioną skutecznie i podlegającą rozpoznaniu przez Sąd.