St. Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie Piotr Godlewski po rozpoznaniu w dniu 6 października 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku r.pr. M. W. o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej z tytułu sporządzenia opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 3 czerwca 2015 r. sygn. akt II SA/Rz 79/15 oddalającego skargę W. G. na postanowienie Szefa Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego [...] z dnia [...] grudnia 2014 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia postanawia przyznać pełnomocnikowi skarżącego r.pr. M. W. kwotę 221,40 zł (dwieście dwadzieścia jeden złotych 40/100) tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej, na które składa się należna tytułem wynagrodzenia opłata w wysokości 180 zł i naliczone od niej 23 % podatku od towarów i usług, tj. 41,40 zł.
Wyrokiem z dnia 3 czerwca 2015 r. sygn. akt j.w. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie oddalił skargę W. G. na postanowienie Szefa Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego [...] z dnia [...] grudnia 2014 r. Nr [...].
Pismem z dnia 22 września 2015 r. r.pr. M. W., ustanowiona dla skarżącego pełnomocnikiem w ramach prawa pomocy, poinformowała o niestwierdzeniu podstaw do wniesienia od tego wyroku skargi kasacyjnej, wnosząc jednocześnie o przyznanie wynagrodzenia tytułem zwrotu kosztów zastępstwa radcowskiego wedle norm prawem przewidzianych, które nie zostało uiszczone ani w całości, ani w części. Jako załącznik do tego pisma została dołączona sporządzona przez pełnomocnika stosowna opinia.
Rozpoznając złożony wniosek stwierdzono, co następuje:
Stosownie do treści art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy albo rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
W przypadku radców prawnych kwestię tę reguluje rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2013 r., poz. 490), które w § 15 stanowi, iż koszty nieopłaconej pomocy prawnej ponoszone przez Skarb Państwa obejmują opłatę w wysokości nie wyższej niż 150 % stawek minimalnych o których mowa w rozdziałach 3 i 4 (pkt 1) oraz niezbędne, udokumentowane wydatki radcy prawnego (pkt 2).
Stawka minimalna w postępowaniu przed sądem administracyjnym w pierwszej instancji w sprawie stanowiącej przedmiot zaskarżenia wynosiłaby 240 zł (§ 14 ust. 2 pkt 1 lit. c). W drugiej instancji, jeżeli sprawy nie prowadził ten sam radca prawny, za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej albo za sporządzenie opinii o braku podstaw do jej wniesienia jest to 75 % tej stawki, nie mniej jednak niż 120 zł (§ 14 ust. 2 pkt 2 lit. b w/w rozporządzenia).
Uwzględniając charakter sprawy (związany m.in. z zapadłym rozstrzygnięciem Sądu I instancji) oraz nakład pracy pełnomocnika związany z zapoznaniem się z nią, stopniem jej skomplikowania i sporządzeniem w/w opinii, przyznano tytułem opłaty za nieopłaconą pomoc prawną kwotę 180 zł (100 % stawki), podwyższoną na podstawie
§ 2 ust. 3 powołanego rozporządzenia o należny podatek od towarów i usług, tj. 41,40 zł.
Pełnomocnik skarżącego nie wykazała żadnych poniesionych przez siebie, a związanych z udzieloną pomocą prawną i sporządzeniem opinii wydatków.
Stosownie do powyższego, na podstawie powołanych przepisów w związku z art. 258 § 2 pkt 8 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzeczono jak w sentencji postanowienia.