Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Stanisław Śliwa po rozpoznaniu w dniu 24 czerwca 2009 roku w Rzeszowie na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi L. F. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] października 2008r. znak: [...] w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego w sprawie legalności zmiany konstrukcji dachu wraz z pokryciem na budynku mieszkalnym - postanawia - umorzyć postępowanie sądowoadministracyjne.
L. F. zaskarżyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] października 2008r. znak: [...] utrzymującą w mocy decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] lutego 2008r. znak:[...], która umarzała postępowanie administracyjne dotyczące legalności zmiany konstrukcji dachu wraz z pokryciem na budynku mieszkalnym zlokalizowanym na posesji nr [...] przy ul. K.
w D.
W dniu 13 marca 2009r L. F. złożyła w tut. Sądu pismo, w którym oświadczyła, iż cofa skargę "ze względu na koszt wpisu".
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Uprawnienie strony skarżącej dotyczące cofnięcia złożonej skargi wynika z art. 60 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej następnie P.p.s.a., który przewiduje, iż oświadczenie w tym przedmiocie wiąże co do zasady Sąd. Tylko w przypadku, gdy cofnięcie skargi zmierza do obejścia prawa lub też spowodowałoby utrzymanie w mocy aktu czy też czynności dotkniętych wadą nieważności, Sąd obowiązany jest do uznania takiego cofnięcia za niedopuszczalne.
Konsekwencją skutecznego oświadczenia o cofnięciu skargi jest konieczność umorzenia postępowania sądowego, o czym stanowi art. 161 § 1 pkt 1 P.p.s.a.
Mając na uwadze powołane wyżej przepisy, jak też okoliczności sprawy należy stwierdzić, iż skardze L. F. nie można nadać dalszego biegu. Została ona bowiem skutecznie cofnięta przez składającą ją.
Z tych przyczyn orzeczono jak w sentencji, na podstawie art. 161 § 1 pkt 1 i § 2 w zw. z art. 60 P.p.s.a.