Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie Piotr Godlewski po rozpoznaniu w dniu 1 kwietnia 2010 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku adw. M. B. o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej w sprawie ze skargi W. S. na decyzję Prezydenta Miasta [...] z dnia [...] października 2008 r. Nr [...] w przedmiocie specjalnego zasiłku celowego postanawia przyznać pełnomocnikowi skarżącej adw. M. B. kwotę 219,60 zł. (dwieście dziewiętnaście złotych 60/100) tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej, na które składa się należna tytułem wynagrodzenia opłata w wysokości 180 zł. i naliczone od niej 22 % podatku od towarów i usług, tj. 39,60 zł.
II SA/Rz 82/09
U z a s a d n i e n i e
Postanowieniem z dnia 7 kwietnia 2009 r. sygn. akt II SA/Rz 82/09 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie odrzucił skargę W. S. na decyzję Prezydenta Miasta [...] z dnia [...] października 2008 r. Nr [...], kolejnym zaś postanowieniem wydanym przez referendarza sądowego w dniu 1 czerwca 2009 r. przyznano skarżącej prawo pomocy obejmujące ustanowienie adwokata.
W dniu 28 lipca 2009 r. wpłynęła do Sądu opinia prawna sporządzona przez wyznaczonego dla skarżącej adw. M. B., w której wskazał on na brak materialnych i procesowych podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej od postanowienia z dnia
7 kwietnia 2009 r.
Jednocześnie wniósł on o zasądzenie w taryfowej wysokości kosztów nieopłaconej pomocy prawnej z urzędu oświadczając przy tym, że koszty te nie zostały pokryte przez stronę ani w części, ani w całości.
Rozpoznając złożony wniosek stwierdzono, co następuje:
Stosownie do treści art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy albo rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
W przypadku adwokatów zasady te reguluje rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163 poz. 1348 ze zm.), które w § 19 (rozdział 6) stanowi, iż koszty nieopłaconej pomocy prawnej ponoszone przez Skarb Państwa obejmują opłatę w wysokości nie wyższej niż 150 % stawek minimalnych o których mowa w rozdziałach 3 - 5 (pkt 1) oraz niezbędne, udokumentowane wydatki adwokata (pkt 2).
Stawka minimalna w postępowaniu przed sądem administracyjnym w pierwszej instancji w sprawie stanowiącej przedmiot zaskarżenia wynosiłaby
240 zł. W drugiej instancji, jeżeli sprawy nie prowadził ten sam adwokat, za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej albo za sporządzenie opinii o braku podstaw do jej wniesienia jest to 75 % tej stawki, nie mniej jednak niż 120 zł. (§ 18 ust. 1 pkt 1 lit. c i pkt 2 lit. b w/w rozporządzenia).
Uwzględniając charakter sprawy oraz nakład pracy pełnomocnika związany z etapem postępowania na jakim został ustanowiony, przyznano tytułem opłaty za nieopłaconą pomoc prawną kwotę 180 zł.
W sprawach, w których strona korzysta z pomocy prawnej udzielonej przez adwokata ustanowionego z urzędu, sąd podwyższa opłatę o stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności w przepisach o podatku od towarów i usług, obowiązującą w dniu orzekania o tych opłatach (§ 2 ust. 3 powołanego rozporządzenia); zgodnie z ustawą z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) wynosi ona 22 %, co od kwoty 180 zł. daje 39,60 zł.
Pełnomocnik skarżącej nie wykazał żadnych poniesionych przez siebie i związanych ze sporządzeniem opinii wydatków.
W związku z powyższym na podstawie powołanych przepisów w związku z art. 258 § 2 pkt 8 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzeczono jak w sentencji postanowienia.