Dnia 14 czerwca 2018 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Maciej Kobak po rozpoznaniu w dniu 14 czerwca 2018 roku w Rzeszowie na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku "B." Sp. z o.o. z siedzibą w [...] o przywrócenie terminu do usunięcia braków formalnych i fiskalnych sprzeciwu w sprawie ze sprzeciwu "B." Sp. z o.o. z siedzibą w [...] od decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] kwietnia 2018 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy - postanawia - odmówić przywrócenia terminu do usunięcia braków formalnych i fiskalnych sprzeciwu.
W dniu 8 czerwca 2018 r. "B." Sp. z o.o. z siedzibą w [...] reprezentowany przez pełnomocnika N. D. wniósł sprzeciw od decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] kwietnia 2018 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy.
Zarządzeniem z dnia 23 lipca 2018 r. Przewodniczący Wydziału II wezwał pełnomocnika strony skarżącej, aby w terminie 7 dni od daty doręczenia wezwania, usunął braki formalne sprzeciwu oraz uiścił należny wpis sądowy.
Wezwanie to zostało skutecznie doręczone pełnomocnikowi strony skarżącej w dniu 26 lipca 2018 r. Jak wynika ze zwrotnego potwierdzenia odbioru, przesyłkę odebrał dorosły domownik.
W dniu 7 sierpnia 2018 r. pełnomocnik strony skarżącej nadał w placówce operatora pocztowego wniosek o przywrócenie terminu do usunięcia braków formalnych i fiskalnych wniesionego sprzeciwu.
W uzasadnieniu wniosku podał, że w okresie od 25 lipca 2018 r. do 3 sierpnia 2018 r. przebywał na urlopie wypoczynkowym poza granicami kraju, zaś przesyłkę z sądu odebrał jego brat, z którym nie kontaktował się w tym czasie telefonicznie. Dopiero po powrocie z urlopu, t. j. w dniu 4 sierpnia 2018 r. zapoznał się z treścią wezwania.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.
W myśl art. 85 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2018r., poz. 1302 - w dalszej części: "p.p.s.a."), czynność w postępowaniu sądowym podjęta przez stronę po upływie terminu jest bezskuteczna. Przywrócenie terminu do dokonania czynności w postępowaniu sądowym uzależnione jest od spełnienia określonych przesłanek pozytywnych, których istnienie pozwala na przywrócenie terminu i negatywnych, których istnienie czyni przywrócenie terminu niedopuszczalnym.
Zgodnie z art. 86 p.p.s.a. przywrócenie terminu nie jest dopuszczalne, jeśli uchybienie terminu nie powoduje dla strony ujemnych skutków w zakresie postępowania sądowego, natomiast art. 87 p.p.s.a. stanowi, że pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się w terminie siedmiu dni od ustania przyczyny uchybienia terminu, jednocześnie w piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu. Wraz z wnioskiem strona winna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie.
Brak winy w uchybieniu terminowi powinien być oceniany z uwzględnieniem wszystkich okoliczności konkretnej sprawy, w sposób uwzględniający obiektywny miernik szczególnej staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o własne interesy i przy uwzględnieniu także uchybień spowodowanych nawet lekkim niedbalstwem. Okoliczności przemawiające za uznaniem braku winy w uchybieniu terminowi muszą mieć charakter wyjątkowy i niezależny od wnioskodawcy. Nawet lekkie niedbalstwo wyklucza przyjęcie, że okoliczność na którą powołuje się wnioskodawca, miała charakter niezawiniony.
W przypadku, gdy strona reprezentowana jest przez pełnomocnika, to jego brak winy jest warunkiem przywrócenia terminu przez sąd, bowiem to na nim spoczywa obowiązek zadbania o prawidłowe i terminowe dokonanie czynności procesowych. Za błędy i zaniechania pełnomocnika odpowiedzialność ponosi jego mocodawca.
Odnosząc się do wskazanych przez pełnomocnika strony skarżącej okoliczności faktycznych stwierdzić należy, że wyjazd na wczasy poza granice kraju nie może uzasadniać przyjęcia braku winy w uchybieniu terminu (podobnie w postanowieniu NSA z dnia 29 października 2013 r., sygn. akt II OZ 940/13, postanowieniu NSA z dnia 22 października 2012 r., sygn. akt II FZ 873/12, postanowieniu NSA z dnia 18 listopada 2010 r., sygn. akt II FZ 577/10).
Zainicjowanie postępowania sądowego skutkuje tym, że sąd kieruje do stron wezwania i zakreśla stosowne terminy do dokonania czynności procesowych, zaś strona winna się z tym liczyć i w odpowiedni sposób przygotować na wymianę korespondencji z sądem.
Aby działanie pełnomocnika miało charakter należytego dbania o własne interesy, wyjeżdżając za granicę winien przede wszystkim powiadomić o tym Sąd, czego nie uczynił. Mógł również udzielić dalszego pełnomocnictwa substytucyjnego, co zresztą zaznaczono w udzielonym mu pełnomocnictwie. W ocenie Sądu nic też nie stało na przeszkodzie, aby przebywając na wczasach pełnomocnik strony skarżącej skontaktował się z bratem (np. telefonicznie), celem uzyskania informacji o ewentualnej korespondencji sądowej.
Dlatego też, na podstawie art. 86 § 1 p.p.s.a. należało odmówić przywrócenia terminu do usunięcia braków formalnych i fiskalnych sprzeciwu.