Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Marian Ekiert po rozpoznaniu w dniu 3 listopada 2004 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi H. i J. W. na decyzję Kierownika Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej [...] z dnia [...].03.2004 r. Nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego postanawia Odrzucić skargę
II SA/Rz 829/04
U Z A S A D N I E N I E
Zaskarżona decyzja wydana została przez organ I instancji i stosownie do zawartego w niej pouczenia skarżącym przysługiwał środek zaskarżenia na nią w postaci odwołania do Samorządowego Kolegium Odwoławczego [...], z której to możliwości skarżący skorzystali, zaskarżając również wydane w tym przedmiocie przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze postanowienie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Legalność tego ostatnio wymienionego postanowienia pozostaje przedmiotem rozpoznania w odrębnej sprawie.
Wobec jednak stanowczego żądania skarżących przedmiotem rozpoznania w badanej sprawie pozostaje decyzja Kierownika Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej [...] z dnia [...].03.2004 r. nr [...].
Zgodnie zaś z art. 52 ustawy z dnia 30.08.2004 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz. U. Nr 153, poz. 1270/ zwanej dalej w skrócie p.s.a., skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie. Oznacza to, że wspomniana wyżej decyzja nie podlega zaskarżeniu w drodze skargi skierowanej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.
Inaczej mówiąc skarga na nią jest niedopuszczalna.
W tym stanie rzeczy działając na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 p.s.a. w zw. z art. 58 § 3 p.s.a. należało postanowić jak w sentencji.