Sprawa ze skargi na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały Rady Miasta [...] Nr [...] zmieniającej uchwałę w sprawie oddania nieruchomości w użytkowanie
Sentencja

Dnia 2 października 2017 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Maciej Kobak po rozpoznaniu w dniu 2 października 2017 roku w Rzeszowie na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Gminy Miejskiej [...] na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody [...] z dnia [...] maja 2017 roku nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały Rady Miasta [...] Nr [...] z dnia [...] kwietnia 2017 r. zmieniającej uchwałę w sprawie oddania nieruchomości w użytkowanie - postanawia - umorzyć postępowanie sądowe.

Uzasadnienie

W dniu 2 sierpnia 2017 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie wpłynęła skarga Gminy Miejskiej [...] na opisane w sentencji rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody [...].

Następnie w dniu 29 września 2017 r. wpłynęło pismo skarżącej w którym cofnęła ona skargę i wniosła o umorzenie postępowania sądowego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 60 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm. - dalej w skrócie: "Ppsa"), skarżący może cofnąć skargę, a cofnięcie takie wiąże sąd. Jednakże sąd uzna cofnięcie skargi za niedopuszczalne, jeżeli zmierza ono do obejścia prawa lub spowodowałoby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności.

Stosownie natomiast do treści art. 161 § 1 Ppsa - sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania w przypadku, gdy stało się ono bezprzedmiotowe. Sytuacja taka zachodzi m. in. w przypadku skutecznego cofnięcia skargi przez skarżącego (art. 161 § 1 pkt 1 Ppsa). Taka sytuacja ma miejsce w niniejszej sprawie.

Wobec powyższego, na podstawie art. 161 § 1 pkt 1 w zw. z art. 60 Ppsa, orzeczono jak w sentencji postanowienia. Nie stwierdzono bowiem wystąpienia negatywnych przesłanek, które przemawiałyby za koniecznością uznania oświadczenia o cofnięciu skargi za niedopuszczalne.

Strona 1/1