Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w osobie: Przewodniczący Sędzia WSA Krystyna Józefczyk po rozpoznaniu w dniu 14 marca 2005 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. G. na decyzję Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej z dnia [...] września 2004 r. Nr [...] w przedmiocie zasiłku stałego -postanawia- skargę odrzucić.
Pismem z dnia 7 stycznia 2005 r. (kserokopia) skarżąca M. G. wystąpiła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie o pomoc w przyznaniu zasiłku stałego przez Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej.
W następstwie tego została wezwana do udzielenia wyjaśnień, czy w/w pismo stanowi skargę (jeżeli tak, to o jej podpisanie, wskazanie zaskarżonego aktu lub czynności, organu którego działania lub bezczynności dotyczy skarga oraz określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego), czy też informuje nim tylko Sąd o zaistnieniu pewnych zdarzeń.
W odpowiedzi M. G. przedłożyła oryginał pisma z dnia 7 stycznia 2005 r. wyjaśniając dodatkowo, że wnosi skargę na MOPS (bez bliższego określenia zaskarżonego aktu) z uwagi na brak przyznania jej pomocy, o udzielenie której wystąpiła.
Rozpatrując wniesioną skargę Sąd zważył, co następuje:
Skarga podlega odrzuceniu. Zgodnie z art. 134 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) - określanej dalej jako P.p.s.a., Sąd wprawdzie rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną, jednak należy uznać, że nie może on z urzędu ingerować i zmieniać woli strony jednoznacznie wyrażonej w złożonym przez nią oświadczeniu.
Wobec stanowiska skarżącej, na podstawie odpowiedzi na skargę z dnia 27 stycznia 2005 r. Nr [...] oraz przesłanych będących w dyspozycji Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej akt administracyjnych sprawy Sąd uznał, że złożona przez nią skarga dotyczy decyzji tego Ośrodka z dnia [...] września 2004 r. Nr [...], którą to odmówiono jej przyznania pomocy w formie zasiłku stałego.
Stosownie do art. 52 § 1 P.p.s.a. skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie (art. 52 § 2 P.p.s.a.).
Zaskarżona decyzja zawierała prawidłowe pouczenie o prawie złożenia od niej odwołania do Samorządowego Kolegium Odwoławczego i jak wynika z uzasadnienia złożonej skargi skarżąca z tego uprawnienia skorzystała (znajduje to potwierdzenie w odpowiedzi na skargę oraz aktach administracyjnych). W jego wyniku Kolegium decyzją wydaną w dniu [...] grudnia 2004 r. (a więc przed wniesieniem skargi do Sądu) Nr [...] uchyliło zaskarżoną decyzję przekazując sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji (wydaną w jej wyniku kolejną decyzją z dnia [...] stycznia 2005 r. Nr [...] Burmistrz Miasta [...] ponownie odmówił przyznania skarżącej pomocy w formie zasiłku stałego, pouczając ją jednocześnie o prawie złożenia odwołania do SKO).
W tym miejscu należy jednak zwrócić uwagę, że decyzja kasacyjna Kolegium w momencie wnoszenia skargi nie została jeszcze skarżącej doręczona, co podnosi ona w złożonej skardze (także MOPS otrzymał ją dopiero 20.01.2005 r.). Nie zmienia to jednak faktu, że M. G. zaskarżyła do Sądu decyzję organu I instancji, a nie decyzję organu odwoławczego o wydaniu której nie posiadała jeszcze wiadomości. Tym samym z własnej woli nie wyczerpała toku, o którym mowa w § 1 i 2 art. 52 P.p.s.a.
Skutkuje to niedopuszczalnością złożenia skargi i jej merytorycznego rozpoznania, gdyż stanowiłoby to naruszenie fundamentalnej zasady dwuinstancyjności postępowania administracyjnego
Wobec powyższego, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 w związku z art. 52 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzeczono jak w sentencji postanowienia.