St. Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie Piotr Godlewski po rozpoznaniu w dniu 22 maja 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku adw. A. M. o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej z tytułu sporządzenia i wniesienia skargi kasacyjnej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 9 maja 2013 r. sygn. akt II SA/Rz 87/13 oddalającego skargę L. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego [...] z dnia [...] listopada 2012 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania zasiłku celowego postanawia przyznać pełnomocnikowi skarżącego adw. A. M. tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej kwotę 147,60 zł (sto czterdzieści siedem złotych 60/100), na które składa się należna tytułem wynagrodzenia opłata w wysokości 120 zł i naliczone od niej 23 % podatku od towarów i usług, tj. 27,60 zł.
Wyrokiem z dnia 9 maja 2013 r. sygn. akt j.w. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie oddalił skargę L. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego [...] z dnia [...] listopada 2012 r. Nr [...] (pkt I), przyznając także adw. A. M. - ustanowionemu dla skarżącego w ramach prawa pomocy - wynagrodzenie tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w kwocie 295,20 zł (pkt II).
Wydanym w dniu 4 marca 2015 r. wyrokiem (sygn. akt I OSK 2025/13) Naczelny Sąd Administracyjny oddalił wniesioną w imieniu skarżącego przez adw. A. M. skargę kasacyjną od wyroku Sądu I instancji. W uzasadnieniu wyroku wskazał, że wynagrodzenie dla pełnomocnika ustanowionego z urzędu za wykonaną pomoc prawną, należne od Skarbu Państwa, przyznawane jest przez wojewódzki sąd administracyjny w postępowaniu określonym w przepisach art. 258 - 261 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej: P.p.s.a.).
W dniu 18 maja 2015 r. wpłynął do WSA w Rzeszowie (nadany 15 maja
2015 r.) wniosek adw. A. M. o przyznanie kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu L. B. poprzez sporządzenie skargi kasacyjnej. W swej treści zawierał oświadczenie pełnomocnika, że nie uzyskał przedmiotowego wynagrodzenia od reprezentowanego klienta w całości, ani w części.
Rozpoznając złożony wniosek stwierdzono, co następuje:
Stosownie do art. 250 P.p.s.a., wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy albo rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Zgodnie z regulacją zawartą w § 19 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2013 r., poz. 461), koszty tej pomocy obejmują opłatę w wysokości nie wyższej niż 150 % stawek minimalnych oraz niezbędne, udokumentowane wydatki adwokata.
Stawka minimalna w postępowaniu przed sądem administracyjnym w pierwszej instancji w sprawie stanowiącej przedmiot zaskarżenia wynosiła 240 zł. W drugiej instancji, za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej - o ile sprawę prowadził ten sam adwokat, jest to 50 % tej stawki, nie mniej jednak niż 120 zł (§ 18 ust. 1 pkt 1 lit. c i pkt 2 lit. b w/w rozporządzenia).
Uwzględniając nakład pracy pełnomocnika związany ze sporządzeniem i wniesieniem skargi kasacyjnej, pozostający w związku z reprezentowaniem skarżącego w postępowaniu I-instancyjnym oraz charakter sprawy i stopień jej skomplikowania, przyznano tytułem opłaty za nieopłaconą pomoc prawną kwotę
120 zł, podwyższoną na podstawie § 2 ust. 3 powołanego rozporządzenia o należny podatek od towarów i usług, tj. 27,60 zł.
Pełnomocnik skarżącego nie wykazał żadnych poniesionych przez siebie, a związanych z postępowaniem II-instancyjnym wydatków.
Ubocznie należy zauważyć, że wydanym w sprawie postanowieniem z dnia
30 kwietnia 2015 r. przyznano również wynagrodzenie adwokatowi reprezentującemu skarżącego podczas rozprawy przed NSA, tj. N. S. z ORA [...].
Mając powyższe na uwadze, na podstawie powołanych przepisów w związku z art. 258 § 2 pkt 8 P.p.s.a. orzeczono jak w sentencji postanowienia.