Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w osobie: Przewodniczący Sędzia WSA Krystyna Józefczyk po rozpoznaniu w dniu 27 września 2012 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. B. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] lipca 2012 r. Nr [...] w przedmiocie zobowiązania do opuszczenia terytorium RP - p o s t a n a w i a - umorzyć postępowanie sądowe.
II SA/Rz 872/12
U Z A S A D N I E N I E
Przedmiotem skargi M. B. jest decyzja Wojewody [...] z dnia [...] lipca 2012 r. Nr [...], utrzymująca w mocy decyzję Komendanta Placówki Straży Granicznej [...] z dnia [...] czerwca 2012 r. Nr [...] zobowiązująca skarżącego do opuszczenia terytorium RP w terminie do 11 czerwca 2012 r. i określająca względem niego zakaz wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na okres 6 miesięcy.
W piśmie oznaczonym datą 12 września 2012 r. - skierowanym do WSA w Rzeszowie za pośrednictwem Wojewody [...] - skarżący poinformował o "wycofaniu środka odwoławczego" przeciwko wydanej przez Wojewodę decyzji.
W aktach sądowych sprawy znajduje się także przekazany do Sądu wydruk wiadomości e-mail przesłanej 13 września 2012 r. przez córkę skarżącego pracownikowi Urzędu Wojewódzkiego [...], w którym jako powód cofnięcia skargi wskazała otrzymanie decyzji Komendanta Placówki Straży Granicznej [...] z dnia [...] sierpnia 2012 r. cofającej wobec skarżącego zakaz wjazdu na terytorium RP.
Stosownie do powyższego Sąd zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 60 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270), skarżący może cofnąć skargę, a cofnięcie to wiąże sąd. Jedynie w przypadku, gdyby cofnięcie skargi zmierzało do obejścia prawa lub powodowałoby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności, Sąd jest zobligowany do uznania tej czynności za niedopuszczalną.
W oświadczeniu o cofnięciu skargi skarżący nie wskazał co prawda powodu dla którego cofnął skargę, niemniej pośrednio wynika on ze wskazanej powyżej wiadomości e-mail wysłanej przez jego córkę i podyktowany jest uchyleniem względem niego przez organ I instancji czasowego zakazu wjazdu na terytorium Polski. W aktach sprawy brak jest co prawda decyzji uchylającej ten zakaz, niemniej Sąd nie stwierdził zaistnienia przewidzianych w powołanym przepisie ustawowych przesłanek wyłączających skuteczność oświadczenia strony skarżącej o cofnięciu skargi. Oświadczenie to należy odnieść do wynikającej z tego przepisu i obowiązującej w postępowaniu sądowoadministracyjnym zasady dyspozycyjności, rozumianej jako przysługujące stronom postępowania uprawnienie do rozporządzania jego przedmiotem oraz uprawnieniami, jakie przysługują im na mocy przepisów procesowych. Strona skarżąca cofając skargę dała wyraz temu, że w przedmiotowej sprawie rezygnuje z realizacji prawa do sądu, realizując wynikające z powołanego przepisu uprawnienie (powód cofnięcia, mimo że nie jest wymagany, został przy tym uprawdopodobniony).
W tej sytuacji cofnięcie skargi wywołuje skutek w postaci umorzenia postępowania sądowego.
W związku z powyższym, na podstawie art. 161 § 1 pkt 1 w/z z art. 60 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzeczono jak w sentencji postanowienia.