Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie: Przewodniczący - Sędzia WSA Marcin Kamiński po rozpoznaniu w dniu 19 stycznia 2018 r. w Rzeszowie na posiedzeniu niejawnym wniosku T.D. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] czerwca 2017 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za wykonywanie przewozu regularnego bez wymaganego zezwolenia - p o s t a n a w i a - odmówić przywrócenia terminu do wniesienia skargi
Decyzją z dnia [...] czerwca 2017 r. nr [...], Główny Inspektor Transportu Drogowego utrzymał w mocy decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] kwietnia 2017 r. nr [...], wydaną w przedmiocie nałożenia na skarżącego kary pieniężnej w wysokości 8 000 zł.
Wnioskiem z dnia 30 czerwca 2017 r. skarżący zwrócił się w trybie art. 111 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Kpa), do Głównego Inspektora Transportu Drogowego o uzupełnienie co do "postępowania dowodowego oraz rozstrzygnięcia" opisanej wyżej decyzji tego organu. Żądanie uzupełnienia decyzji wpłynęło do organu w dniu 3 lipca 2017 r. i zostało rozpoznane w dniu 3 sierpnia 2017 r. poprzez wydanie postanowienia o odmowie uzupełnienia zaskarżonej decyzji.
W dniu 24 lipca 2017 r. (data stempla pocztowego), skarżący nadał placówce pocztowej operatora pocztowego wyznaczonego w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. Prawo pocztowe, skierowaną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie za pośrednictwem GITD, skargę na opisaną wyżej decyzję tego organu z dnia 19 czerwca 2017 r.
Postanowieniem z dnia 9 listopada 2017 r. II SA/Rz 910/17 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie odrzucił skargę TD, uznając ją za niedopuszczalną. Sąd wskazał, że w okolicznościach opisywanej sprawy termin do wniesienia skargi, zgodnie z art. 111 § 2 Kpa, rozpoczął bieg po doręczeniu stronom postanowienia GITD z dnia 3 sierpnia 2017 r., a zatem w odniesieniu do skarżącego - w dniu 9 sierpnia 2017 r. Skarga została zaś nadana przed wydaniem tego postanowienia, tj. w dniu 24 lipca 2017 r. Czynności tej dokonano zatem przed dniem zdarzenia warunkującego dopuszczalność wniesienia skargi, tj. przed doręczeniem stronom postanowienia z dnia 3 sierpnia 2017 r.
W dniu 20 listopada 2017 r. skarżący zwrócił się do Sądu z wnioskiem o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. Uzasadniając zgłoszone żądanie podał, że w dniu 30 czerwca 2017 r. zwrócił się do organu o uzupełnienie zaskarżonej decyzji i w tym samym dniu udał się na zaplanowany wcześniej wyjazd do Czarnogóry i Albanii. Wyjazd ten, jak podał we wniosku, trwał do dnia 7 lipca 2017 r. Następnie, w dniach 16 - 22 lipca 2017 skarżący udał się do Białorusi, a w dniach 29 lipca - 5 sierpnia 2017 r. do Czarnogóry. Skarżący podniósł, że po powrocie uzyskał informację, iż w okresie jego nieobecności były awizowane adresowane do niego przesyłki pocztowej, jednakże nie uzyskał informacji o ich nadawcy. Wobec powyższego, nie chcąc uchybić terminowi, w dniu 24 lipca 2017 r. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie. Skarżący podał, że przedwczesne wniesienie skargi spowodowane zostało przekonaniem, że podczas jego nieobecności organ rozpatrzył jego żądanie uzupełnienia decyzji i wydał w tym zakresie stosowne postanowienie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Czynność w postępowaniu sądowym podjęta przez stronę po upływie terminu jest bezskuteczna. Stosownie jednak do art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Ppsa), jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu 7 dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu (art. 87 § 1 Ppsa). Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie (art. 87 § 4 Ppsa).