Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w osobie: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Piórkowska po rozpoznaniu w dniu 6 maja 2010 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku A. K. o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi w przedmiocie świadczeń z funduszu alimentacyjnego postanawia wniosek odrzucić.
Postanowieniem z dnia 30 grudnia 2009 r. sygn. akt j.w. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie odrzucił skargę A. K. w przedmiocie przyznania świadczeń z funduszu alimentacyjnego z uwagi na nieuzupełnienie przez niego braków formalnych skargi, tj. niewskazanie zaskarżonego aktu administracyjnego i organu, który go wydał.
Odpis tego postanowienia wraz z uzasadnieniem został doręczony skarżącemu 18 stycznia 2010 r., co potwierdza zalegające w aktach sprawy zwrotne potwierdzenie odbioru.
Wnioskiem złożonym osobiście w siedzibie Sądu w dniu 26 stycznia 2010 r. A. K. zwrócił się o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi. W jego uzasadnieniu wskazał, że wezwanie do uzupełnienia braków odebrała zamieszkująca z nim matka, która z uwagi na podeszły wiek i zaniki pamięci nie poinformowała go o tym. Znalazł je szukając rachunku za światło i po odebraniu następnego pisma udał się do Sądu. W tym czasie miał też chore na grypę dzieci oraz sam chorował.
Rozpatrując złożony wniosek stwierdzono, co następuje:
Zgodnie z art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny jego uchybienia. W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu; równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie (art. 87 § 1, 2 i 4 P.p.s.a.).
Skarżący wskazał dwie przyczyny uchybienia terminowi, tj. nieprzekazanie mu wezwania przez matkę oraz zbieżną z tym czasowo chorobę swoją i dzieci. Zatem bieg 7 - dniowego terminu do zgłoszenia przez niego wniosku o przywrócenie terminu rozpoczął się od następnego dnia po tym, jak skarżący znalazł skierowane do niego wezwanie, nie wcześniej jednak niż z ustaniem choroby jego i dzieci. A. K. nie określił jednak dat tych zdarzeń, nie przedłożył także żadnych dokumentów poświadczających czas trwania choroby, co umożliwiłoby określenie czasookresu, w którym był on uprawniony do skutecznego złożenia wniosku o przywrócenie terminu.
W tej sytuacji, nawet przyjmując najbardziej korzystną dla skarżącego wersję, że o uchybieniu terminowi do uzupełnienia braków skargi powziął on wiadomość dopiero z postanowienia o jej odrzuceniu (pośrednio wskazuje na to treść wniosku), termin do złożenia wniosku o przywrócenie terminu zaczął swój bieg dla niego
19 stycznia i upłynął 25 stycznia 2010 r. Jego złożenie w siedzibie Sądu w dniu
26 stycznia nastąpiło więc już po terminie.
Na podstawie art. 88 powołanej ustawy spóźniony lub z mocy ustawy niedopuszczalny wniosek o przywrócenie terminu sąd odrzuci na posiedzeniu niejawnym. Skoro skarżący uchybił terminowi do jego wniesienia, niezależnie od powołanych w nim okoliczności, nie podlega on wogóle merytorycznemu rozpoznaniu przez Sąd, co wywołuje skutek oznaczony w tym przepisie.
Niezależnie od powyższego, nawet w przypadku terminowego złożenia wniosku i tak nie mógłby zostać on uwzględniony, gdyż skarżący równocześnie z nim nie dokonał czynności objętych wezwaniem do uzupełnienia braków formalnych skargi.
W związku z powyższym orzeczono jak w sentencji postanowienia.