Wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie ustanowienia adwokata w sprawie ze skargi na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w przedmiocie odmowy potwierdzenia statusu działacza opozycji antykomunistycznej lub osoby represjonowanej z powodów politycznych
Sentencja

Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Rzeszowie Agata Kosowska-Dudzik po rozpoznaniu w dniu 25 września 2018 roku w Rzeszowie na posiedzeniu niejawnym wniosku E. B. o przyznanie prawa pomocy w zakresie ustanowienia adwokata w sprawie ze skargi E. B. na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] czerwca 2018 r. nr [...] w przedmiocie odmowy potwierdzenia statusu działacza opozycji antykomunistycznej lub osoby represjonowanej z powodów politycznych - postanawia - odmówić przyznania prawa pomocy.

Inne orzeczenia o symbolu:
6340 Potwierdzenie represji
Inne orzeczenia z hasłem:
Prawo pomocy
Kombatanci
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Inne
Uzasadnienie strona 1/2

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie na opisaną w sentencji decyzję Szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych E. B. zawarł wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata. Wezwany następnie do złożenia tego wniosku na urzędowym formularzu (PPF) wymieniony ograniczył swoje żądanie tylko do ustanowienia pełnomocnika w osobie adwokata. Wskazał, że uzyskuje niską emeryturę, a ma bardzo duże wydatki. Innych zaś dochodów nie posiada. Ma 80 lat i cierpi na liczne schorzenia. Z kolei żona, z którą pozostają we wspólnym gospodarstwie domowym ma 81 lat i także choruje. Małżonkowie zajmują mieszkanie o pow. 42 m.kw. Ich dochody to: emerytura skarżącego wraz z zasiłkiem pielęgnacyjnym - 1900 zł oraz renta jego żony z zasiłkiem pielęgnacyjnym w wysokości 800 zł. Przedstawione we wniosku stałe wydatki wnioskodawcy: czynsz - 350 zł, prąd - 50 zł, gaz - 50 zł, woda - 40 zł, telefon - 50 zł, środki czystości i higieny - 250 zł, odzież i obuwie - 150 zł, paliwo do samochodu - 200 zł, wyżywienie, w tym specjalna dieta - 700 zł, lekarstwa i wizyty lekarskie - 500 zł.

Rozpoznając wniosek zważono, co następuje:

E. B. we wniosku złożonym na urzędowym formularzu (PPF) zwrócił się o ustanowienie adwokata. Taki zakres wchodzi w skład częściowego prawa pomocy, o którym mowa w art. 245 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 ze zm.), zwanej dalej "P.p.s.a.". Według art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a., kierowane jest ono do osoby, która nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Zgodnie z tym przepisem, to podmiot, który ubiega się o dofinansowanie ze środków Skarbu Państwa winien wykazać, że znajduje się w sytuacji, która wsparcie takie uzasadnia. Dlatego też, stosownie do art. 252 § 1 P.p.s.a., powinien w tym celu podać dokładne dane o swoim stanie rodzinnym, majątkowym i dochodach, a z nich winno wynikać, że faktycznie bez pomocy Państwa nie może on, z przyczyn obiektywnych, ponieść kosztów postępowania sądowego, które zainicjował. Od tego więc co poda i udokumentuje wnioskodawca zależy de facto sposób rozpoznania jego wniosku.

Przechodząc do okoliczności żądania zgłoszonego przez skarżącego należy wskazać, że nie udowodnił on, iż spełnia podaną wyżej przesłankę przyznania częściowego prawa pomocy. Jak bowiem wynika z porównania zadeklarowanych przez wymienionego dochodów (2700 zł) i wydatków (2340 zł) jego i jego żony, co miesiąc pozostaje skarżącemu kwota ok. 360 zł, którą może on przeznaczyć na pokrycie kosztów wynagrodzenia zawodowego pełnomocnika. Prawo pomocy nie ma tymczasem prowadzić do ochrony majątku i zasobów finansowych strony, lecz umożliwiać dostęp do sądu tylko tym osobom, które rzeczywiście bez wsparcia ze środków publicznych nie byłyby w stanie zapewnić sobie realizacji swoich praw na drodze sądowej. Skoro więc skarżący ma zaspokojone wszystkie swoje podstawowe potrzeby, a dodatkowo pozostają mu jeszcze wolne środki, którymi może swobodnie dysponować, to brak podstaw do twierdzenia, że zasadne jest przyznanie mu prawa pomocy. Należy jeszcze podkreślić, że analiza brzmienia art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a. prowadzi do wniosku, że tylko wówczas, gdy strona nie ma możliwości finansowych pokrycia wydatków zabezpieczających niezbędne utrzymanie, możliwe jest odstąpienie od obowiązującej na gruncie postępowania sądowego zasady ponoszenia kosztów tego postępowania przez jego strony (art. 199 P.p.s.a.). Natomiast wydatki, które wprawdzie są przez stronę zwykle ponoszone, ale które nie są bezpośrednio związane z koniecznymi potrzebami człowieka nie mogą w żadnym wypadku wyprzedzać obowiązku pokrycia kosztów postępowania sądowego. Takim wydatkiem w przypadku skarżącego jest ten na utrzymanie samochodu (w wysokości 200 zł), który to przedmiot nie łączy się bezpośrednio z zapewnieniem egzystencji.

Strona 1/2
Inne orzeczenia o symbolu:
6340 Potwierdzenie represji
Inne orzeczenia z hasłem:
Prawo pomocy
Kombatanci
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Inne