Sprawa ze skargi na decyzję Wojewody w przedmiocie zobowiązania cudzoziemca do opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA Barbara Gebel po rozpoznaniu w dniu 7 lutego 2011 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi V. B. na decyzję Wojewody z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie zobowiązania cudzoziemca do opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej p o s t a n a w i a: odrzucić skargę

Uzasadnienie

W dniu [...] V.B. złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w [...] na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] nr [...] zobowiązującą skarżącego do opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W odpowiedzi na wezwanie do uiszczenia wpisu sądowego od wniesionej skargi skarżący złożył na formularzu PPF wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych.

Wezwany przez referendarza sądowego do nadesłania dokumentów potwierdzających Jego sytuację finansową, V.B. pismem z dnia [...] oświadczył, że na podstawie art. 60 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, cofa skargę z dnia [...], żądanych dokumentów nie przedłożył.

Postanowieniem z dnia [...] referendarz sądowy odmówił skarżącemu przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym, obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych. Postanowienie to stało się prawomocne.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie zważył, co następuje:

Na wstępie należy wyjaśnić, iż rozpatrzenie wniosku o cofnięcie skargi, jest dopuszczalne tylko wówczas, gdy skarga wniesiona została skutecznie, tj. gdy wszczęła postępowanie sądowoadministracyjne (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 stycznia 2008 r., sygn. akt I OSK 1829/07, dostępne na stronie internetowej www.orzeczenia.nsa.gov.pl). Niewątpliwie przesłankę procesową warunkującą skuteczne wniesienie skargi stanowi uiszczenie wpisu sądowego.

Zgodnie z art. 220 § 1 i 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153. poz. 1270 z późn.zm.), zwanej dalej P.p.s.a., sąd nie podejmie żadnej czynności na skutek pisma, od którego nie zostanie uiszczona należna opłata. Skarga od której pomimo wezwania nie zostanie uiszczony należny wpis, podlega odrzuceniu.

Stosownie do przepisu art. 60 w związku z art. 161 § 1 pkt 1 P.p.s.a., skarżący może skutecznie cofnąć skargę, co wywołuje obowiązek umorzenia postępowania. Jednakże dopuszczalne i skuteczne ( prowadzące do umorzenia postępowania) cofnięcie skargi jest możliwe tylko wówczas, gdy spełnione zostaną podstawowe warunki formalne przewidziane dla tego typu pisma procesowego. Innymi słowy, merytoryczne rozpatrzenie wniosku o cofnięcie skargi jest dopuszczalne, jeżeli skarga nie zawiera braków uniemożliwiających nadanie jej dalszego biegu. Jeżeli skarga zawiera braki np.; nie został uiszczony należny wpis, sąd nie umorzy postępowania a odrzuci skargę ( postanowienie NSA z dnia 10.06.1987 r., OSP 1990, z.4, poz. 207).

W rozpoznawanej sprawie skarga nie została wniesiona skutecznie, albowiem nie został uiszczony od niej należny wpis, bowiem postanowieniem z dnia [...] odmówiono skarżącemu przyznania prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych.

Uwzględniając zaprezentowane wyżej stanowisko zachodziły zatem podstawy do odrzucenia skargi.

Mając powyższe na uwadze, na mocy art. 58 § 1 pkt 3 w związku z art. 220 § 3 P.p.s.a. Sąd był zobligowany do odrzucenia skargi.

Strona 1/1