POSTANOWIE Dnia 1 marca 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie: Przewodniczący sędzia WSA Marzena Iwankiewicz po rozpoznaniu w dniu 1 marca 2010 roku na posiedzeniu niejawnym wniosku R. S. o przywrócenie terminu do złożenia zażalenia od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 26 stycznia 2010 r. sygn. akt II SA/S z 1025/09 odmawiającego przywrócenia terminu w sprawie ze skargi R. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie dodatku mieszkaniowego postanawia: odmówić przywrócenia terminu
Postanowieniem z dnia [...] r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie, po rozpoznaniu wniosku R.S. odmówił skarżącemu przywrócenia terminu do wniesienia zażalenia na postanowienie tego Sądu z dnia [...] r. oddalające jego wniosek o wyłączenie sędziego.
Ww. postanowienie zostało doręczone pełnomocnikowi R.S. w dniu [...] r.
W dniu [...] r. R.S. złożył osobiście w budynku Sądu wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia zażalenia na postanowienie z dnia
[...] r. wraz z zażaleniem na to postanowienie.
Postanowieniem z dnia [...] r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie odmówił skarżącemu przywrócenia terminu. Odpis postanowienia wraz z uzasadnieniem doręczono pełnomocnikowi skarżącego w dniu [...] r.
Na powyższe postanowienie R.S. wniósł zażalenie wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do wniesienia zażalenia.
W uzasadnieniu wniosku o przywrócenie terminu skarżący podał, że w związku z tym, że postanowienie z dnia [...] r. przesłane zostało na adres Jego pełnomocnika, On otrzymał je dopiero w dniu [...] r.( powinno być [...] r.)
W ocenie skarżącego kwestionowane postanowienie z dnia [...] r. powinno zostać przesłane bezpośrednio do Niego, a nie do Jego pełnomocnika.
Wojewódzki Sad Administracvjnv w szczecinie z waż v ł. co następuje:
Stosownie do treści art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) zwanej dalej P.p.s.a., sąd postanowi o przywróceniu terminu w sytuacji, gdy strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy.
Zgodnie z art. 87 § 1 P.p.s.a. pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu, co oznacza, iż w pierwszej kolejności Sąd obowiązany jest zbadać, czy wniosek o przywrócenie terminu został złożony w zakreślonym w ustawie terminie.
Z wniosku skarżącego o przywrócenie terminu do wniesienia zażalenia wynika, że o uchybieniu terminu do wniesienia zażalenia dowiedział się w dniu [...]r., kiedy otrzymał przesłane pocztą przez pełnomocnika postanowienie z dnia [...] r.
W świetle powyższego wniosek o przywrócenie terminu złożony w dniu [...]r. należało uznać za złożony w ustawowym terminie.
Rozpoznając natomiast merytorycznie złożony wniosek, w ocenie Sądu wskazane przez skarżącego okoliczności nie zasługują na uwzględnienie.
Zgodnie z art.67 § 5 P.p.s.a. Jeżeli ustanowiono pełnomocnika lub osobę upoważnioną do odbioru pism w postępowaniu sądowym, doręczenia należy dokonywać tym osobom. W myśl tego przepisu doręczenia dokonane pod adresem strony należałoby uznać za bezskuteczne procesowo. Osoba reprezentowana przez pełnomocnika działa w taki sposób, jakby sama dokonywała czynności procesowych, w tym odbioru pism, tyle że z wykorzystaniem profesjonalnej pomocy, co w zasadzie służy wzmocnieniu jej praw. Bez znaczenia dla skuteczności doręczenia pozostają relacje pomiędzy pełnomocnikiem a mocodawcą, przyjęty przez nich sposób komunikowania się czy zakres przekazywanych informacji.