Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Maria Mysiak po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 3 października 2019 r. wniosku skarżącego R. S. o przywrócenie terminu do wniesienia zażalenia na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 2 sierpnia 2019 r. oddalające wniosek skarżącego o wyłączenie sędziego w sprawie ze skargi R. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie dodatku mieszkaniowego postanawia: odmówić przywrócenia terminu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie postanowieniem z dnia 2 sierpnia 2019 r., sygn. akt II SA/Sz 1071/18 oddalił wniosek R. S. o wyłączenie sędziego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego A. W. od rozpoznania sprawy ze skargi R. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie dodatku mieszkaniowego.
Odpis powyższego postanowienia doręczony został wyznaczonemu z urzędu pełnomocnikowi skarżącego - adw. A. M. w dniu 19 sierpnia 2019 r.
W dniu 2 września 2019 r. R. S. złożył zażalenie od ww. postanowienia Sądu z dnia 2 sierpnia 2019 r. wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do złożenia tego środka zaskarżenia.
Uzasadniając wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia zażalenia R. S. wskazał, że odpis postanowienia z dnia 2 sierpnia 2019 r. otrzymał po dniu 26 sierpnia 2019 r. Jednocześnie wniósł, aby w przyszłości orzeczenia Sądu zapadłe w tej sprawie doręczane były mu bezpośrednio, bez pośrednictwa pełnomocnika, co pozwoli mu wnieść środek odwoławczy w terminie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 86 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (j.t.: Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.), zwanej dalej P.p.s.a., jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Postanowienie o przywróceniu terminu albo odmowie jego przywrócenia może być wydane na posiedzeniu niejawnym. W świetle art. 87 § 1 i 2 powołanej ustawy, pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu.
Z kolei, art. 67 § 5 P.p.s.a. stanowi, że jeżeli ustanowiono pełnomocnika lub osobę upoważnioną do odbioru pism w postępowaniu sądowym, doręczenia należy dokonać tym osobom. Tym samym brak jest podstaw prawnych do doręczania pism bezpośrednio stronie. Doręczenie dokonane w takiej sytuacji pod adresem strony byłoby bowiem bezskuteczne w stosunku do jej pełnomocnika, a zatem bezskuteczne również procesowo (por.: wyrok NSA z dnia 13 marca 2012 r., sygn. akt II OSK 1052/11).
Mając na uwadze fakt, że w rozpatrywanej sprawie pełnomocnikiem skarżącego z urzędu wyznaczony został adw. A. M. stwierdzić należy, że siedmiodniowy termin na wniesienie zażalenia na postanowienie oddalające wniosek o wyłączenie sędziego, przewidziany w art. 194 § 2 P.p.s.a., rozpoczął bieg od dnia 19 sierpnia 2019 r., tj. od dnia, w którym zaskarżone postanowienie zostało doręczone pełnomocnikowi, a upłynął z dniem 26 sierpnia 2019 r. Zatem R. S. wnosząc w dniu 2 września 2019 r. zażalenie od postanowienia Sądu z dnia 2 sierpnia 2019 r. przekroczył termin ustawowo przewidziany na dokonanie tej czynności procesowej.
W przedmiotowej sprawie istotne jest to, że fakt niewniesienia przez pełnomocnika skarżącego środka zaskarżenia od ww. postanowienia Sądu nie uprawdopodabnia braku winy R. S. w uchybieniu terminu do wniesienia zażalenia.
Zgodnie z orzecznictwem sądowoadministracyjnym strona reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, a taka sytuacja miała miejsce w niniejszej sprawie, ponosi wszelkie skutki jego działań lub zaniedbań. Zatem stwierdzić należy, że niedokonanie przez pełnomocnika w ustawowym terminie tej czynności wywołuje skutki także wobec strony. Relacje pomiędzy pełnomocnikiem, a mocodawcą, a także przyjęty sposób porozumiewania się i zakres przekazywanych informacji nie mogą stanowić podstawy do uwzględnienia żądania strony (vide: wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 marca 2006 r., sygn. akt II SA/Wa 1907/05, LEX nr 204721). Podobnie kwestia rozbieżnych poglądów powstałych pomiędzy skarżącym, a jej pełnomocnikiem wyznaczonym z urzędu, dotyczących ewentualnych podstaw prawnych do wniesienia zażalenia nie mają wpływu na zmianę oceny wniesionego wniosku o przywrócenie terminu dokonanej przez Sąd pod względem spełniania wymogów formalnych określonych w przepisach prawa.
W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 86 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Sąd orzekł, jak na wstępie.