Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Stefan Kłosowski po rozpoznaniu w dniu 1 kwietnia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku D. K. o przywrócenie terminu do uzupełnienia braku formalnego skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie nienależnie pobranego świadczenia postanawia: przywrócić termin do uzupełnienia braków formalnych skargi.
Postanowieniem z dnia 15 lutego 2016 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w S. odrzucił skargę D. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] r., nr [..] w przedmiocie nienależnie pobranego świadczenia, wobec nieusunięcia w terminie braku formalnego skargi, poprzez jej podpisanie. Odpis ww. orzeczenia wraz z uzasadnieniem doręczono skarżącej w dniu 22 lutego 2016 r. (dowód, k. 31 akt sądowych).
W dniu 29 lutego 2016 r. (data stempla pocztowego), skarżąca wystąpiła z wnioskiem o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. Na wezwanie sądowe w zakreślonym terminie uzupełniła ww. wniosek, poprzez podpisanie własnoręcznie skargi.
W uzasadnieniu wniosku o przywrócenie terminu D. K. podniosła, że w okresie składania dokumentów do Sądu, spoczywał na niej cały ciężar opieki nad niepełnosprawnym dzieckiem, ponieważ mąż przebywał w pracy za granicą. Dodała, że pracuje zawodowo, gdyż bez pracy nie byłaby w stanie unieść kosztów związanych z leczeniem córki dotkniętej chorobą. Godzenie wielu obowiązków, rehabilitacji, zajęć dodatkowych niezbędnych dla rozwoju dziecka, powiązane ze stresem, spowodowało przeciążenie psychiczne i fizyczne, skutkujące uchybieniem terminu do uzupełnienia braku formalnego skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w S. zważył, co następuje:
Stosownie do art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., zwana dalej "P.p.s.a."), jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi o przywróceniu terminu. Orzeczenie w tym przedmiocie może być wydane na posiedzeniu niejawnym.
Zgodnie z art. 87 § 1 P.p.s.a., pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (§ 2). Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie (§ 4).
Sąd stwierdził, że powołany wniosek spełnia wymagania formalne, przewidziane w art. 87 § 1-2 i § 4 P.p.s.a., co umożliwia merytoryczną ocenę żądania skarżącej.
Pierwszorzędne znaczenie dla rozpoznania wniosku o przywrócenie terminu do dokonania czynności w postępowaniu sądowym ma ustalenie, że fakt uchybienia przez stronę terminowi nie nastąpił z jej winy. Przepis art. 86 § 1 P.p.s.a. nie określa, według jakich kryteriów należy oceniać zachowanie strony, a ocena braku winy pozostawiona została uznaniu sądu, co daje mu możliwość uwzględnienia wszystkich okoliczności, jakie uzna za istotne (por. postanowienie NSA z dnia 5 grudnia 2014 r., sygn. akt I OZ 1123/14, opubl. w Lex nr 1646163). Do okoliczności tego rodzaju można zaliczyć zaangażowanie w sprawy rodzinne lub choroba osoby najbliższej i potrzeba ciągłej opieki nad nią, a także konieczność spełniania codziennych czynności, jak opieka nad małoletnimi dziećmi przy niemożności posłużenia się osobami trzecimi (postanowienie NSA z dnia 6 marca 2012 r., sygn. akt II OZ 148/12, opubl. w Lex nr 1121282; wyrok NSA z dnia 2 października 2014 r., sygn. akt I OSK 1199/13, opubl. Lex nr 1528928).
W ocenie Sądu, skarżąca w uzasadnieniu wniosku przedstawiła okoliczności, które wskazują na prawdopodobieństwo braku winy, co było wystarczające dla uznania, iż zachodzą przesłanki do przywrócenia uchybionego terminu. Instytucja uprawdopodobnienia jest dalece mniej rygorystyczna niż udowodnienie danej okoliczności. Mając na uwadze sytuację związaną z niepełnosprawnością córki skarżącej, która wymaga ciągłej opieki, w sytuacji, gdy nie istniała możliwość wyręczenia skarżącej przez inną osobę, przyjąć należy, że nie była w stanie przeszkody pokonać (usunąć) przy użyciu sił i środków normalnie dostępnych. Tym samym przywrócenie skarżącej uchybionego terminu okazało się zasadne.
Z tych względów, Sąd działając na podstawie art. 86 § 1 w zw. z art. 87 § 1 - 4 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak na wstępie.