Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Marzena Iwankiewicz po rozpoznaniu w dniu 13 października 2017 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku S. B. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na zarządzenie Burmistrza Gminy G. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie przyjęcia Gminnej Ewidencji Zabytków dla miasta i gminy G. postanawia: odmówić przywrócenia terminu do wniesienia skargi.
Burmistrz Gminy G. w dniu [...] r. wydał zarządzenie nr [...] w sprawie przyjęcia Gminnej Ewidencji Zabytków dla miasta i gminy G.
Pismem z dnia 22 czerwca 2017 r. (data wpływu 23 czerwca 2017 r.) S. B. złożył do Burmistrza Gminy G. wezwanie do usunięcia naruszenia prawa wnosząc o zmianę powyższego zarządzenia poprzez wykreślenie z załącznika "[...] -zabytki nieruchome Gmina G.[..] " poz. [...] wskazującej budynek mieszkalny położony przy ul.[...] w K. W. jako zabytek.
W odpowiedzi na wezwanie Burmistrz Gminy G. w piśmie z dnia 4 lipca 2017 r. podtrzymał swoje stanowisko w sprawie ujęcia powyższego budynku mieszkalnego w Gminnej Ewidencji Zabytków dla gminy i miasta G. Pismo to zostało doręczone S. B. w dniu 20 lipca 2017 r.
Pismem z dnia 1 września 2017 r. (nadanym w urzędzie pocztowym dniu
5 września 2017 r.) S. B. zaskarżył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie zarządzenie Burmistrza Gminy G. z dnia
[...]r. nr [...]w przedmiocie przyjęcia Gminnej Ewidencji Zabytków dla miasta i gminy G. w części dotyczącej umieszczenia w tej ewidencji pod pozycją nr [...] budynku położonego przy ul. [...] w K.W. Wraz ze skargą skarżący złożył w tym samym dniu wniosek o przywrócenie terminu do jej wniesienia.
W uzasadnieniu wniosku skarżący podkreślił, że odpowiedź na wezwanie nie została opatrzona stosownym pouczeniem co do dalszych kroków prawnych wskazujących na możliwość odwołania się od stanowiska organu administracyjnego, wobec tego nie miał świadomości o przysługującej mu możliwości wniesienia skargi do sądu administracyjnego na powyższe zarządzenie. O takim rozwiązaniu procesowym dowiedział się dopiero na skutek udzielenia mu przez radcę prawnego informacji prawnej w dniu 29 sierpnia 2017 r., co nastąpiło już de facto po upływie terminu do złożenia skargi. Dodatkowo podkreślił, że nie posiadał wiedzy odnośnie tego, że przepisy aktualnie obowiązującej ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi zostały zmienione i że do jego sprawy znajduje zastosowanie trzydziestodniowy termin na złożenia takiej skargi. Powyższe w ocenie strony, wskazuje na brak winy w uchybieniu terminu do złożenia skargi, a ewentualnie przyczynienia się do tego organu administracyjnego poprzez zaniechanie wystosowania w tym przedmiocie pouczeń. Wnioskujący nie może bowiem ponosić odpowiedzialności za zaniedbania leżące po stronie organu, a przede wszystkim szkody ze względu na swoją nieznajomość prawa, co do którego organ powinien, zgodnie z art. 9 k.p.a., udzielić mu niezbędnych wskazówek.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie zważył, co następuje :
W pierwszej kolejności wyjaśnienia wymaga, że w dniu 1 czerwca 2017 r. weszła w życie ustawa z dnia 7 kwietnia 2017 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania administracyjnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2017 r. poz. 935), którą poza przepisami ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego znowelizowano również ustawę Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (w art. 9) oraz ustawę o samorządzie gminnym (w art. 2). W myśl jednak art. 17 ust. 1 ustawy nowelizującej, do postępowań przed sądami administracyjnymi, wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy ustawy zmienianej w art. 9, w brzmieniu dotychczasowym. Natomiast zgodnie z art. 17 ust. 2 ustawy nowelizującej - art. 52 i art. 53 ustawy zmienianej w art. 9, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, oraz przepisy ustaw zmienianych w art. 2, art. 6, art. 7 i art. 11, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się do aktów i czynności organów administracji publicznej dokonanych po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy.