Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Grzegorczyk-Meder (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Barbara Gebel Sędzia WSA Marzena Iwankiewicz po rozpoznaniu w dniu 10 czerwca 2009 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku R. S. o wyłączenie Sędziego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego od orzekania w sprawie ze skargi R. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie dodatku mieszkaniowego postanawia oddalić wniosek
W dniu [...] r. R. S. złożył w Biurze Podawczym Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wniosek o wyłączenie Sędziego A. W. od orzekania w sprawie prowadzonej pod sygn. akt II SA/Sz 1108/07 ze skargi wnioskodawcy na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie dodatku mieszkaniowego. Uzasadniając powyższy wniosek skarżący wskazał, iż wymieniony Sędzia "[...]" kreując "[...]".
W dniu [...] r. Sędzia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego A. W. złożył pisemne wyjaśnienie, w którym oświadczył, że nie pozostaje ze skarżącym w żadnym stosunku prawnym lub osobistym. Ponadto wskazał, że nie zachodzą żadne okoliczności uzasadniające wniosek o wyłączenie, które mogłyby wywołać wątpliwość co do Jego bezstronności przy orzekaniu w sprawie o sygn. akt II SA/Sz 1108/07.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Na wstępie należy wyjaśnić, iż instytucja wyłączenia sędziego sprowadza się do eliminowania wszelkich przyczyn, które mogłyby skutkować pojawieniem się jakichkolwiek wątpliwości co do bezstronności i obiektywizmu sędziego przy rozpoznawaniu konkretnej sprawy (por. wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 20 lipca 2004 r. sygn. akt SK 19/02, OTK ZU nr 7/A/2004, poz. 67)
W ustawie z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej "P.p.s.a.", ustawodawca uregulował powyższą instytucję w rozdziale 5, wskazując w art. 18 § 1 cyt. ustawy przyczyny wyłączenia sędziego z mocy samego prawa. Stosownie natomiast do unormowań zawartych w art. 19 tej ustawy, niezależnie od przyczyn wymienionych w art. 18, sąd wyłącza sędziego na jego żądanie lub na wniosek strony, jeżeli istnieje okoliczność tego rodzaju, że mogłaby wywołać uzasadnioną wątpliwości co do bezstronności sędziego w danej sprawie. We wniosku o wyłączenie sędziego strona powinna uprawdopodobnić przyczyny wyłączenia (art. 20 § 1 P.p.s.a.), co niewątpliwie wiąże się z koniecznością przedstawienia odpowiedniej argumentacji.
Zdaniem Sądu w niniejszej sprawie R. S. składając wniosek, nie wskazał przyczyn, wymienionych w art. 19 ustawy, które w racjonalny sposób uzasadniałyby wyłączenie sędziego WSA A. W. od rozpoznania sprawy. Subiektywne przeświadczenie skarżącego, iż sędzia sprawozdawca prowadzący sprawę popiera "[...]" nie daje podstawy do wyłączenia sędziego, jeśli nie zachodzą rzeczywiste powody wskazujące na brak bezstronności sędziego. Należy wskazać, iż zarzuty dotyczące sposobu prowadzenia postępowania sądowego skarżący może podnosić w środkach odwoławczych od orzeczeń Sądu I instancji, natomiast wskazanie ich w przedmiotowym wniosku jest bezcelowe. W orzecznictwie ugruntowany jest pogląd, zgodnie z którym ocena zasadności czy prawidłowości podjętych czynności w sprawie przez sędziego, nie należy do Sądu rozpoznającego wniosek o wyłączenie sędziego (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 28 sierpnia 1996 r., I PO 8/96, OSNAP 1997, nr 4, poz. 59). Wobec powyższego należy stwierdzić, iż skarżący w żaden sposób nie uprawdopodobnił faktu jakiejkolwiek stronniczości sędziego w stosunku do jego osoby. Z wyjaśnień złożonych przez sędziego WSA A. W. na podstawie art. 22 § 2 ww. ustawy, również nie wynika, by istniały jakiekolwiek podstawy uzasadniające pozytywne rozpatrzenie wniosku skarżącego.
W tych okolicznościach na podstawie art. 19 oraz art. 22 § 1 i § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi należało wniosek R. S. oddalić.