Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w następującym składzie : Przewodniczący Sędzia NSA Stefan Kłosowski po rozpoznaniu w dniu 10 stycznia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. N. i M. N. - P. na decyzję Wojewody Z. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości postanawia: odrzucić skargę
A. N. i M. N.-P. wniosły za pośrednictwem organu w formie dokumentu elektronicznego na adres skrzynki mailowej organu, oraz za pośrednictwem urzędu pocztowego skargę na decyzję Wojewody z dnia [...] r. w przedmiocie ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości.
Przedmiotowa skarga została wydrukowana przez pracownika organu oraz opatrzona pieczęcią wpływu do organu w dniu 29 września 2016 r.
Wpływ przedmiotowej skargi na skrzynkę poczty elektronicznej organu został odnotowany 29 września 2016 r. o godz.7:36.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w S. zważył, co następuje:
Stosownie do art. 53 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.), dalej "P.p.s.a.", skargę do sądu wnosi się w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie. Stosownie do treści art. 58 § 1 pkt 2 P.p.s.a., skarga wniesiona po upływie terminu do jej wniesienia podlega odrzuceniu. Sąd odrzuca skargę postanowieniem, co może nastąpić na posiedzeniu niejawnym (art. 58 § 3).
W niniejszej sprawie ostatni trzydziesty dzień wniesienia skargi liczony od dnia 29 sierpnia 2016 r. (doręczenia zaskarżonej decyzji stronie skarżącej) przypadał na dzień 28 września 2016 r., w którym skarżące wysłały drogą elektroniczną skargę o godzinie 21:25 (akta administracyjne). Skardze tej nadany został wymiar materialny w dniu 29 września 2016 r , w którym skarga została wydrukowana, co skutkowało możliwością przyjęcia, że skarga w tej dacie została wniesiona do Sądu - za pośrednictwem organu (art. 54 § 1 P.p.s.a.). Skuteczne wniesienie skargi kierowanej do Sądu w dniu 29 września 2016 r. oznacza, że czynność ta nastąpiła z uchybieniem ustawowego terminu, o którym mowa w art. 53 § 1 P.p.s.a.
Powyższe jest zgodne z oceną Naczelnego Sądu Administracyjnego wyrażoną w postanowieniu z dnia 6 maja 2015 r., sygn. akt I OSK 1035/15, który w uzasadnieniu tego orzeczenia wyjaśnił, że w ustawie P.p.s.a. w przeciwieństwie chociażby do Kodeksu postępowania administracyjnego, nie przewidziano możliwości wniesienia pisma drogą elektroniczną. Dokonanie tej czynności w takiej formie skutkuje zaś koniecznością doprowadzenia do sytuacji, w której wniesionej przez stronę skardze - w świetle przepisów postępowania sądowoadministracyjnego - może zostać nadany bieg.
Możliwość wniesienia skargi drogą elektroniczną została przewidziana w art. 54 § 1a P.p.sa, jednak przepis ten wchodzi w życie dopiero od dnia 11 lutego 2017r., wobec zmian dokonanych przez art. 4 pkt 9) lit. a) ustawy z dnia 10 stycznia 2014r. o zmianie ustawy o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014r. poz. 183 ze zm.). Aktualnie obowiązuje zaś uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 12 maja 2014r., sygn. akt I OPS 10/13, w której wskazano, że w aktualnym stanie prawnym w postępowaniu sądowoadministracyjnym - z uwagi na treść art. 46 P.p.s.a. - nie jest dopuszczalne wniesienie do sądu pisma opatrzonego bezpiecznym podpisem elektronicznym w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 18 września 2001r. o podpisie elektronicznym (Dz. U. z 2013r., poz. 262 ze zm.), w tym także za pośrednictwem organu administracji publicznej, za pomocą środków komunikacji elektronicznej. W powołanej uchwale podkreślono, że w orzecznictwie sądowoadministracyjnym przyjmuje się jednolicie, że pismo takie - po jego wydrukowaniu - jest dotknięte brakiem formalnym, który może być uzupełniony przez autora pisma poprzez złożenie własnoręcznego podpisu na jego wydruku. Pismo procesowe złożone w postaci elektronicznej - w zakresie nieunormowanym szczególnymi przepisami - nie wywołuje skutków prawnych, które ustawa wiąże ze złożeniem pisma procesowego, przy czym nie chodzi o brak formalny pisma, lecz o jego pierwotny, nieusuwalny brak skuteczności spowodowany użyciem nieautoryzowanej techniki (p. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 26 marca 2009r., sygn. akt I KZP 39/08, OSNKW 2009, nr 5, poz. 36, z dnia 15 lipca 2010r., sygn. akt III SW 87/10, OSNP 2011, nr 3-4, poz. 53 oraz z dnia 25 października 2011r., sygn. akt III SW 70/11, OSNP 2012, nr 11-12, poz. 144). Najwcześniejszą datę, w której pismo nadane drogą elektroniczną może być uznane za wniesione do sądu, jest data jego wydrukowania. Wówczas dopiero pismo takie uzyskuje wymiar materialny, a więc przyjmuje cechy pisma tradycyjnego. Wykonany wydruk należy, jako pismo wpływające do sądu, oznakować pieczęcią (tzw. prezentatą) oraz podpisem pracownika przyjmującego pismo, ze wskazaniem sądu, daty i godziny wpływu oraz liczby załączników. Miarodajny jest zatem rzeczywisty czas wydrukowania, wtedy bowiem zapis elektroniczny uzyskuje swą zmaterializowaną - tradycyjną, papierową - formę (p. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 23 maja 2012r. sygn. akt III CZP 9/12).
W rozpoznawanej sprawie nie ma zatem możliwości dokonania kontroli sądowoadministracyjnej wydanej przez organ decyzji. Wynika to z faktu nieprawidłowego zachowania skarżących, które wysłały skargę drogą elektroniczną w dniu 28 września 2016 r. o godz. 21:25. Pracownik organu wydrukował skargę przesłaną przez skarżące na skrzynkę elektroniczną niezwłocznie, bo w następnym dniu roboczym - 29 września 2016 r. i dopiero z tym dniem należy wiązać czynność, jaką jest wniesienie skargi.
Skoro zatem w niniejszej sprawie wniesienie skargi do Sądu, za pośrednictwem organu, nastąpiło w dacie jej wydrukowania przez pracownika organu, co miało miejsce w dniu 29 września 2016 r., a ostatni dzień na wniesienie skargi przypadał na dzień 28 września 2016 r. przyjąć należy, że skarga złożona została z uchybieniem terminu i dlatego podlega odrzuceniu.
Wobec powyższego Wojewódzki Sąd Administracyjny na podstawie art. 58 § 1 pkt 2 i § 3 w związku z art. 53 § 1 P.p.s.a. orzekł jak w sentencji.