Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie Monika Bieńkowska po rozpoznaniu w dniu 21 września 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku adwokata Ł. Ł. o przyznanie wynagrodzenia z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 21 stycznia 2016 r., sygn. akt II SA/Sz 1252/15 wydanego w sprawie ze skargi U. S. na postanowienie Wojewody z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie odmowy wznowienia postępowania w sprawie pozwolenia na budowę p o s t a n a w i a przyznać adwokatowi Ł. Ł. od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie - kwotę 221,400 (słownie: dwieście dwadzieścia jeden 40/100) złotych, która obejmuje kwotę 180 zł, powiększoną o kwotę należnego podatku od towarów i usług, tytułem wynagrodzenia za zastępstwo prawne udzielone skarżącemu na zasadzie prawa pomocy.
Wyrokiem z dnia 21 stycznia 2016 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny oddalił skargę U. S. na postanowienie Wojewody z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy wznowienia postępowania w sprawie pozwolenia na budowę.
W terminie przewidzianym do wniesienia skargi kasacyjnej skarżąca złożyła wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata.
Postanowieniem z dnia 12 maja 2016 r. referendarz sądowy odmówił przyznania prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowił adwokata.
Wyznaczony na tej podstawie przez Dziekana Okręgowej Rady Adwokackiej adwokat Ł. Ł. w dniu 26 lipca 2016 r. złożył opinię o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej, wnosząc jednocześnie o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, oświadczając, że nie zostały one uiszczone w całości ani w części.
Zgodnie z art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (j.t. Dz. U. z 2016 r., poz. 718 - dalej P.p.s.a.) wyznaczony adwokat otrzymuje wynagrodzenie według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
W niniejszej sprawie aktem określającym zasady przyznawania wynagrodzenia za czynności podejmowane przez adwokata z urzędu jest rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z 2015 r. poz. 1801 - dalej rozporządzenie).
Zgodnie z § 21 ust. 1 pkt 2 lit. b rozporządzenia opłata maksymalna w postępowaniu przed sądem administracyjnym w drugiej instancji wynosi za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej albo za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej, jeżeli sprawy nie prowadził ten sam adwokat w drugiej instancji 75 % opłaty maksymalnej określonej w pkt 1 tego paragrafu (tj. w niniejszej sprawie 480 zł), nie mniej niż 240 zł.
W myśl natomiast § 4 ust. 1 powołanego rozporządzenia opłatę ustala się w wysokości co najmniej ½ opłaty maksymalnej określonej w rozdziałach 2 - 4, przy czym nie może ona przekraczać wartości przedmiotu sprawy. Stosownie do dyspozycji § 4 ust. 2 rozporządzenia ustalenie opłaty w wysokości wyższej niż określona w ust. 1, a nie przekraczającej opłaty maksymalnej następuje z uwzględnieniem stopnia zawiłości sprawy oraz nakładu pracy adwokata oraz wkładu jego pracy w przyczynienie się do wyjaśnienia i rozstrzygnięcia sprawy, a w szczególności czasu poświęconego na przygotowanie się do prowadzenia sprawy, liczby stawiennictw w sądzie, w tym na rozprawach i posiedzeniach, czynności podjętych w sprawie, w tym czynności podjętych w celu polubownego rozwiązania sporu, również przed wniesieniem pozwu, wartości przedmiotu sprawy, wkładu pracy adwokata w przyczynienie się do wyjaśnienia okoliczności faktycznych, jak również do wyjaśnienia i rozstrzygnięcia istotnych zagadnień prawnych budzących wątpliwości w orzecznictwie i doktrynie, a także trybu i czasu prowadzenia sprawy, obszerności zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego lub biegłych sądowych, dowodu z zeznań świadków, dowodu z dokumentów o znacznym stopniu skomplikowania i obszerności.
W rozpoznawanej sprawie stosownie do treści § 4 ust. 1 i 2 rozporządzenia, mając na uwadze niezbędny nakład pracy pełnomocnika, a także charakter przedmiotowej sprawy (stopień jej zawiłości) należało ustalić opłatę w wysokości 75% opłaty wskazanej w § 21 ust.1 pkt 2 lit. b rozporządzenia, czyli 75% opłaty wynoszącej 240 zł, co stanowi kwotę 180 zł (75% x 240 zł). Kwota 240 zł stanowi bowiem opłatę maksymalną obliczoną jako 50% kwoty 480 zł, co wynika z treści § 21 ust. 1 pkt pkt 2 lit. b w związku z pkt 1 lit. c. Stawkę tę zgodnie z § 4 ust. 3 powołanego rozporządzenia należało podwyższyć o stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności (23%), co w konsekwencji daje kwotę 221,40 zł.
Z tych względów, na podstawie art. 250 w związku z art. 258 § 2 pkt 8 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi i § 21 ust. 1 pkt 2 lit. b wyżej wskazanego rozporządzenia, orzec należało jak na wstępie.