Dnia 19 stycznia 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA Arkadiusz Windak po rozpoznaniu w dniu 19 stycznia 2010 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku K. P. o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi K. P. na uchwałę Rady Miejskiej w Dobrzanach z dnia 2 września 2009 r. Nr XXVII/277/09 w przedmiocie rozpatrzenia skargi na działalność Burmistrza Dobrzan p o s t a n a w i a odmówić przyznania prawa pomocy
K.P. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie skargę na uchwałę Rady Miejskiej w Dobrzanach z dnia 2 września
2009 r. Nr XXVII/277/09, w której to podtrzymano stanowisko zawarte w uchwale Nr XXVI/266/09 z dnia 26 czerwca 2009 r. w sprawie uznania skargi K.P. na działalność Burmistrza [...] za bezzasadną.
W skardze skarżący zawarł wniosek o przyznanie prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, który następnie uzupełnił nadsyłając wypełniony formularz urzędowy PPF.
W uzasadnieniu wniosku wskazał, że prowadzi samodzielne gospodarstwo domowe w [...] utrzymując się z dochodu w wysokości [...] Euro oraz nie ma żadnych nieruchomości, oszczędności ani przedmiotów wartościowych.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 243 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej "p.p.s.a.", prawo pomocy może być przyznane stronie na jej wniosek złożony przed wszczęciem postępowania lub w toku postępowania.
Stosownie do art. 247 p.p.s.a. prawo pomocy nie przysługuje stronie w razie oczywistej bezzasadności jej skargi. Zastosowanie powołanego przepisu jest dopuszczalne wówczas, gdy stan faktyczny i prawny danej sprawy nie nasuwa żadnych wątpliwości, co do braku szans na uwzględnienie skargi (por. Bogusław Dauter "Zarys metodyki pracy sędziego sądu administracyjnego", LexisNexis Warszawa 2008 r., s. 472 i 473). Oczywista bezzasadność polega zatem na tym, że bez konieczności dokładniejszego badania, czy też oceny merytorycznej niewątpliwym jest, że skarga podlega odrzuceniu.
W niniejszej sprawie, przedmiotem skargi uczyniono uchwałę Rady Miejskiej w Dobrzanach, uznającą za bezzasadną skargę K.P. na działalność Burmistrza [...].
W podstawie prawnej uchwały powołano art. 229 pkt 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.), zatem uchwała została wydana w tzw. postępowaniu skargowym, uregulowanym w dziale VIII Kodeksu postępowania administracyjnego i stanowi informacje o sposobie załatwienia skargi.
W orzecznictwie sądowoadministracyjnym ugruntowany został pogląd, że na czynność informującą o sposobie załatwienia skargi nie przysługuje skarga do sądu administracyjnego, gdyż sprawy te nie zostały poddane jego kontroli, ani na podstawie art. 3 p.p.s.a., ani na podstawie przepisów ustaw szczególnych.
Tryb skargowy nie rozstrzyga żadnej sprawy, a jedynie stanowi jednoinstancyjne postępowanie uproszczone prowadzone przez organy administracji publicznej, które nie wydają w kwestii skargi rozstrzygnięcia, a jedynie zawiadamiają skarżącego o sposobie załatwienia sprawy będącej przedmiotem skargi. Przy czym, zawiadomienie przybiera formę uchwały wówczas, gdy skargę rozpoznaje Rada. Nie mniej jednak załatwienie skargi w formie uchwały nie powoduje, że taki akt staje się uchwałą o jakiej mowa w art. 3 § 2 pkt 5 i 6 p.p.s.a, na którą przysługuje skarga do sądu administracyjnego.
Mając powyższe na uwadze należało uznać, że skarga K.P. na uchwałę Rady Miejskiej w Dobrzanach w przedmiocie rozpatrzenia skargi na działalność Burmistrza [...] jest niedopuszczalna, a zatem została spełniona przesłanka oczywistej bezzasadności umożliwiająca odmówienie przyznania prawa pomocy we wnioskowanym przez skarżącego zakresie.
W tym stanie rzeczy należało, na podstawie art. 247 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzec jak w sentencji.