Sprawa ze skargi na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w przedmiocie odmowy dokonania zabezpieczenia przepadku samochodu
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie Przewodniczący sędzia WSA Arkadiusz Windak po rozpoznaniu w dniu 7 grudnia 2009 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Prokuratora na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie odmowy dokonania zabezpieczenia przepadku samochodu postanawia umorzyć postępowanie sądowe.

Uzasadnienie

Prokurator Rejonowy w [...] wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie skargę na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w [...] z dnia [...], utrzymujące w mocy postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w [...] odmawiające dokonania zabezpieczenia przepadku samochodu.

Wyrokiem z dnia [...] r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie (sygn. akt II SA/Sz 712/08) uchylił zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia [...] r.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu skarg kasacyjnych od tego wyroku wniesionych przez Dyrektora Izby Skarbowej i Prokuratora Okręgowego , wyrokiem z dnia [...] r., sygn. akt [...] oddalił skargę kasacyjną wniesioną przez Prokuratora Okręgowego, uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Szczecinie. Po zwrocie akt z NSA skarga została zarejestrowana pod sygnaturą II SA/Sz 1315/09.

W piśmie z dnia [...] r. Prokurator Rejonowy oświadczył, że cofa skargę na postanowienie wydane w postępowaniu zabezpieczającym w związku z uprawomocnieniem się wyroku skazującego w sprawie karnej prowadzonej przeciwko P.K., w której wydano zaskarżone postanowienie, dlatego bezprzedmiotowe jest kontynuowanie postępowania w przedmiocie zabezpieczenia.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie zważył, co następuje:

Stosownie do art. 60 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153 poz. 1270 ze zm.), skarżący może cofnąć skargę. Cofnięcie skargi wiąże sąd. Jednakże sąd uzna cofnięcie skargi za niedopuszczalne, jeżeli zmierza ono do obejścia prawa lub spowodowałoby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności.

W rozpoznawanej sprawie wobec cofnięcia skargi i braku podstaw do uznania cofnięcia skargi za niedopuszczalne, postępowanie sądowe należało umorzyć na podstawie art. 161 § 1 pkt 1 i § 2 powołanej wyżej ustawy.

Strona 1/1