Dnia 4 stycznia 2012 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie Przewodniczący sędzia WSA Katarzyna Grzegorczyk-Meder po rozpoznaniu w dniu 4 stycznia 2012 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku B. J. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na czynność Starosty K. z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie zwrotu opłaty za wydanie karty pojazdu postanawia : odrzucić wniosek
W dniu [...] r. ( data stempla pocztowego na kopercie) B. J. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Sz. skargę, opatrzoną datą [...] r., na czynność Starosty [..] z dnia [...] r. w przedmiocie odmowy zwrotu części opłaty za wydanie karty pojazdu.
Do skargi B. J. załączył wniosek o przywrócenie terminu do złożenia skargi. W uzasadnieniu wniosku podniósł, że uchybienie terminowi nastąpiło bez jego winy, a spowodowane było natłokiem obowiązków służbowych.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Sz. zważył, co następuje:
Wniosek podlega odrzuceniu.
Zgodnie z brzmieniem art. 87 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu.
Stosownie natomiast do art. 88 ww. ustawy spóźniony lub z mocy ustawy niedopuszczalny wniosek o przywrócenie terminu sąd odrzuci na posiedzeniu niejawnym.
Za niedopuszczalny należy uznać wniosek o przywrócenie terminu, któremu strona nie uchybiła a zatem, gdy brak jest ustawowych warunków jego dopuszczalności. Pogląd taki zbieżny jest z postanowieniem NSA z dnia 17 grudnia 2009 r., sygn. akt II GZ 283/09, LEX nr 58284. Niedopuszczalność wniosku o przywrócenie terminu ma miejsce w sytuacji, gdy w ogóle do przekroczenia terminu nie doszło a czynność dokonana została w ustawowym terminie ( tak NSA w postanowieniu z dnia 23 czerwca 2008 r., sygn. akt I OZ 405/08, LEX nr 493819).
Analiza akt administracyjnych sprawy oraz akt sądowych wskazuje, że w niniejszej sprawie nie doszło do uchybienia terminu do wniesienia skargi.
Starosta [..] i, odnosząc się do żądania B. J., w piśmie z dnia [...] r. odmówił zwrotu opłaty za wydanie karty pojazdu.
W związku z takim stanowiskiem organu, pismem z dnia [...] r. złożonym w siedzibie organu w dniu [...] r., B. J. wezwał Starostę [..] do usunięcia naruszenia prawa. Na wezwanie to organ nie udzielił odpowiedzi.
Zgodnie z przepisem art. 53 § 2 P.p.s.a., w przypadku skargi na czynność o której mowa w art. 3 § 2 pkt 4 P.p.s.a., skargę do sądu wnosi się w terminie 30 dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia wezwania do usunięcia naruszenia prawa.
Termin trzydziestu dni, który ma zastosowanie w sytuacji, gdy organ udzieli odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, biegnie od dnia doręczenia skarżącemu odpowiedzi organu. Natomiast, gdy organ nie udzieli odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, termin sześćdziesięciu dni do wniesienia skargi, biegnie od dnia wniesienia wezwania do organu.
W przedmiotowej sprawie- co wynika z akt administracyjnych- organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa. Stąd też 60. dniowy termin do złożenia skargi upływał z dniem [...] r. ( sobota ). Zauważyć jednak należy, że z przepisów postępowania sądowoadministracyjnego odnoszących się do terminów wynika, iż o ile ostatni dzień terminu przypada na sobotę lub dzień ustawowo wolny od pracy, za ostatni dzień terminu uważa się następny dzień po dniu lub dniach wolnych od pracy (art. 83 § 3 P.p.s.a).
B. J. składając skargę w dniu [..] r.( data nadania w Urzędzie Pocztowym) nie przekroczył terminu do wniesienia skargi i złożył ją w przewidzianym terminie.
W tym stanie rzeczy Sąd uznał, że nie doszło do uchybienia terminu zaś wniosek o jego przywrócenie okazał się przedwczesny i w rozumieniu przepisu art. 88 P.p.s.a. niedopuszczalny ( podobnie: postanowienie NSA z dnia 10 lipca 2008 r., sygn. akt II OZ 736/08) Z tego powodu podlega odrzuceniu na podstawie ww. przepisu.
Mając powyższe na względzie orzeczono jak w sentencji postanowienia.