Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Elżbieta Makowska po rozpoznaniu w dniu 10 lutego 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi P. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zwrotu należności z tytułu wypłaconych osobie uprawnionej świadczeń z funduszu alimentacyjnego postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji
P. M., reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika adwokata D.K., pismem z dnia 27 listopada 2013 r. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] nr [...], utrzymującą w mocy decyzję organu I instancji orzekającą o obowiązku zwrotu należności w kwocie [...] wraz z ustawowymi odsetkami, z tytułu wypłaconych świadczeń z funduszu alimentacyjnego na rzecz O. M. w okresie od [...].
Jednocześnie w skardze zawarty został wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej P.p.s.a., wniesienie skargi do sądu administracyjnego nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże, jak stanowi art. 61 § 3 P.p.s.a., po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania zaskarżonego aktu w całości lub części, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Obowiązek wykazania powyższych przesłanek ciąży na stronie skarżącej. Jednocześnie, aby Sąd mógł stwierdzić, czy zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków poprzez wykonanie decyzji przed rozpoznaniem sprawy, skarżący musi przytoczyć w uzasadnieniu wniosku istnienie konkretnych okoliczności pozwalających wywieść, że wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu jest zasadne. Argumentacja wniosku o wstrzymanie musi być zatem odpowiednia, tzn. w sposób przekonujący pokazywać konkretne relacje między brakiem wstrzymania zaskarżonej decyzji, a wystąpieniem zagrożeń z art. 61 § 3 P.p.s.a. Nie wystarczy więc samo powtórzenie treści przepisu.
Natomiast zgromadzona dokumentacja sprawy może posłużyć jedynie weryfikacji twierdzeń strony pod kątem spełnienia przesłanek zawartych w treści art. 61 § 3 P.p.s.a.
Podkreślić należy, że w przypadku braku uzasadnienia wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu Sąd nie może działać w tym zakresie za stronę.
Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy zauważyć trzeba, że wniosek P. M. (reprezentowanego przez profesjonalnego pełnomocnika) o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji ogranicza się jedynie do stwierdzenia:" wnoszę o wstrzymanie wykonania zaskarżonych decyzji do czasu prawomocnego rozpoznania odwołania". Stwierdzić zatem należy, że tak sformułowany wniosek nie zawiera uzasadnienia. Tym samym nie mógł zostać uwzględniony, gdyż skarżący nie wykazał okoliczności uzasadniających zastosowanie instytucji ochrony tymczasowej. Nie jest rolą Sądu domniemywanie, gdzie strona skarżąca upatruje niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków w przypadku wykonania zaskarżonej decyzji.
W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 61 § 3 i § 5 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, należało postanowić, jak na wstępie.