Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w następującym składzie : Przewodniczący sędzia NSA Elżbieta Makowska po rozpoznaniu w dniu 17 stycznia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku E. I. o wstrzymanie wykonania decyzji Burmistrza Miasta i Gminy G. z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie przyznania świadczenia z funduszu alimentacyjnego w sprawie z Jego skargi na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie odmowy wznowienia postępowania w sprawie świadczenia z funduszu alimentacyjnego p o s t a n a w i a: odmówić wstrzymania wykonania decyzji.
E. I., reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, zaskarżył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego postanowienie z dnia [...], utrzymujące w mocy w mocy postanowienie Burmistrza Miasta i Gminy z dnia [...] r. o odmowie wznowienia postępowania zakończonego decyzją Burmistrza Miasta i Gminy z dnia [...] w sprawie przyznania prawa do świadczenia z funduszu alimentacyjnego dla osób uprawnionych F. I. i D. I. na okres świadczeniowy [...].
Jednocześnie skarżący wniósł o wstrzymanie wykonania decyzji Burmistrza Miasta i Gminy z dnia [...] r. w sprawie przyznania prawa do świadczenia z funduszu alimentacyjnego wskazując w uzasadnieniu, że jej wykonanie, pomimo rażącej niezgodności z prawem, spowoduje ciężkie i trudne do odwrócenia skutki. W oparciu o zaskarżoną decyzję, zgodnie z przepisami art. 27 ust. 3 i 3a ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów, organ egzekucyjny może ściągnąć od dłużnika alimentacyjnego należności budżetu państwa z tytułu świadczeń wypłaconych z funduszu alimentacyjnego. Mając na uwadze powyższe, brak wstrzymania wykonania niniejszej decyzji do wydania prawomocnego rozstrzygnięcia, będzie miało konsekwencje w nieuprawnionej egzekucji komorniczej skierowanej do skarżącego na podstawie decyzji, której nie miał nigdy możliwości zaskarżyć, bowiem nigdy nie została mu doręczona.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.), zwanej dalej "p.p.s.a.", wniesienie skargi do sądu administracyjnego nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże, jak stanowi art. 61 § 3 P.p.s.a., po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania zaskarżonego aktu w całości lub części, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba, że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania. Dotyczy to także aktów wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy.
Rozpoznając przedmiotowy wniosek istotne jest ustalenie, czy decyzja będąca przedmiotem wniosku - decyzja w sprawie przyznania prawa do świadczenia z funduszu alimentacyjnego dla F. I. oraz D. I. może być zakwalifikowana jako wydana "w granicach tej samej sprawy", czyli sprawy zainicjowanej przedmiotową skargą E. I. na postanowienie organu II instancji w przedmiocie odmowy wznowienia postępowania w sprawie świadczenia z funduszu alimentacyjnego.
Zasadnicze, dla zastosowania powołanego przepisu art. 61 § 3 p.p.s.a., będzie znaczenie, jakie się przypisze dla pojęcia "sprawy", w granicach której sąd może wstrzymać wykonanie aktu lub czynności.
W literaturze przedmiotu wskazuje się, że zwrot "w granicach tej samej sprawy" winien być interpretowany z uwzględnieniem art. 3 § 2 p.p.s.a., który wskazuje na przedmiot sądowej kontroli, a także z uwzględnieniem przepisów art. 134 i art. 135 tej ustawy, które regulują zakres sądowej kontroli. Uprawnione jest więc stwierdzenie, że pojęcia "granice tej samej sprawy" i "granice sprawy, której dotyczy skarga" zakreślają zbliżone ramy prawne. W związku z tym, zakresem art. 61 § 3 p.p.s.a. objęte będą zarówno akty wydane w pierwszej instancji, jak i np. akty, w stosunku do których toczy się postępowanie w trybie nadzwyczajnym lub w trybie autokontroli. Za takim rozumieniem omawianego zwrotu normatywnego pośrednio opowiedział się NSA w składzie siedmiu sędziów w uchwale z dnia 27 czerwca 2000r. (sygn. akt FPS 12/99, dostępnej na stronie internetowej http://orzeczenia.nsa.gov.pl). W uchwale tej stwierdzono, że zwrot "we wszystkich postępowaniach" użyty w art. 29 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym wskazywał, że środki prawne, o których mowa w tym przepisie, mogą być stosowane do aktów lub czynności wydanych lub podjętych w różnych, a więc odrębnych postępowaniach prowadzonych "w granicach danej sprawy". We wskazanej uchwale NSA stwierdził ponadto, że chodzi tu o sprawę w ujęciu materialnym, w związku z czym o postępowaniach prowadzonych w granicach danej sprawy będzie można mówić wówczas, gdy przedmiotem tych postępowań będzie sprawa wykazująca tożsamość podmiotową i przedmiotową, a więc zarówno tożsamość podmiotu będącego adresatem praw lub obowiązków, jak i tożsamość treści tych praw i obowiązków oraz ich podstawy prawnej i faktycznej.
W niniejszej sprawie E. I. złożył wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji organu I instancji przyznającej uprawnionym tj. dla F. I. oraz D. I. świadczenia z funduszu alimentacyjnego. Przedmiotem skargi natomiast uczynił postanowienie odmawiające wznowienia, na jego wniosek, postępowania zakończonego decyzją o przyznaniu ww. uprawnionym świadczenia z funduszu alimentacyjnego.
Z powyższego wynika, że nie można stwierdzić tożsamości podmiotowej powyższych aktów administracyjnych, a w konsekwencji brak jest możliwości zastosowania przez sąd ochrony tymczasowej przewidzianej w art. 61 § 3 p.p.s.a.
W tym stanie rzeczy orzeczono, na podstawie art. 61 § 3 oraz art. 61 § 5 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, jak w postanowieniu.