Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Elżbieta Makowska po rozpoznaniu w dniu 16 kwietnia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku Wojewody o wstrzymanie wykonania zaskarżonej uchwały w sprawie ze skargi Wojewody na uchwałę Rady Gminy Rewal nr XXXV/273/13 z dnia 22 lutego 2013 r., w części dotyczącej postanowień Załącznika Nr 1 w przedmiocie przyjęcia Polityki ochrony i rozwoju terenów zieleni gminy Rewal postanawia: odmówić wstrzymania wykonania uchwały w zaskarżonej części
Wojewoda pismem z dnia 18 lutego 2014 r. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skargę na uchwałę Rady Gminy Rewal nr XXXV/273/13 z dnia
22 lutego 2013 r., w części dotyczącej postanowień Załącznika Nr 1, zawartych w tytule: " " i w jego podtytułach: " ", " ".
Jednocześnie w skardze zawarty został wniosek o wstrzymanie wykonania uchwały w zaskarżonej części.
Uzasadniając wniosek Wojewoda wskazał, że z uzyskanych w toku postępowania informacji wynika, że Wójt Gminy - działając na podstawie wadliwych postanowień Załącznika Nr 1 do uchwały Rady Gminy, w postępowaniach administracyjnych dotyczących usunięcia drzew i krzewów, nakłada na strony obowiązek dokonania nasadzeń kompensacyjnych, wskazując gatunek drzewa, jego obwód i wartość/cenę.
W ocenie Wojewody, powyższe działanie organu wykonawczego Gminy nie znajduje żadnego umocowania w obowiązujących przepisach prawa. Tym samym decyzje administracyjne wydawane w oparciu o akt kierownictwa wewnętrznego, określające jednocześnie dodatkowe zobowiązanie finansowe, nieprzewidziane w obowiązujących przepisach prawa, mogą być dotknięte poważną wadą prawną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej P.p.s.a., wniesienie skargi do sądu administracyjnego nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże, jak stanowi art. 61 § 3 P.p.s.a., po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania zaskarżonego aktu w całości lub części, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Obowiązek wykazania powyższych przesłanek ciąży na stronie skarżącej. Jednocześnie, aby Sąd mógł stwierdzić, czy zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków poprzez wykonanie zaskarżonego aktu przed rozpoznaniem sprawy, strona skarżąca musi przytoczyć w uzasadnieniu wniosku istnienie konkretnych okoliczności pozwalających wywieść, że wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu jest zasadne. Argumentacja wniosku o wstrzymanie musi być zatem odpowiednia, tzn. w sposób przekonujący pokazywać konkretne relacje między brakiem wstrzymania zaskarżonego aktu, a wystąpieniem zagrożeń z art. 61 § 3 P.p.s.a. Natomiast zgromadzona dokumentacja sprawy może posłużyć jedynie weryfikacji twierdzeń strony pod kątem spełnienia przesłanek zawartych w treści art. 61 § 3 P.p.s.a.
W rozpoznawanej sprawie stwierdzić trzeba, że Wojewoda nie uzasadnił wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej w części uchwały przez pryzmat wystąpienia wyżej wskazanych przesłanek. W tym miejscu zaznaczyć bowiem należy, że zgodnie z art. 61 § 3 P.p.s.a., sąd administracyjny jest władny rozpoznać wniosek o wstrzymanie aktu administracyjnego tylko i wyłącznie pod kątem zaistniałych przesłanek określonych w tym przepisie (tj. niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków). Natomiast wnioskodawca uzasadniając swój wniosek nie może powoływać się na niezgodność zaskarżonego aktu z prawem, ponieważ ta kwestia będzie przedmiotem oceny sądu administracyjnego w toku rozprawy, a nie na etapie zastosowania ochrony tymczasowej, wynikającej z art. 61 P.p.s.a. W postanowieniu z dnia 28 kwietnia 2005 r., sygn. akt II OZ 184/05, Naczelny Sąd Administracyjny wyraził pogląd, że oparcie wniosku o ochronę tymczasową na niezgodności aktu administracyjnego z prawem, a zwłaszcza rozstrzygnięcia sądu w tym zakresie, niweczyłoby kontrolę sądową legalności takiego aktu.
Z tych względów, podnoszone przez Wojewodę zarzuty dotyczące wadliwości zaskarżonej w części uchwały będą mogły być rozpoznane przez Sąd dopiero na rozprawie, ponieważ ocena tych zarzutów wiąże się bezpośrednio z dokonaniem kontroli zaskarżonej uchwały pod względem zgodności z konkretnymi normami prawa materialnego i procesowego. Nie są to zatem przesłanki, o których mowa w art. 61 § 3 P.p.s.a., mogące skutkować wstrzymaniem wykonania zaskarżonej uchwały.
W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 61 § 3 i § 5 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, należało postanowić, jak na wstępie.