Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Grzegorczyk-Meder, , , po rozpoznaniu w dniu 27 marca 2007 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi E. W. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie zażalenia na niezałatwienie sprawy w terminie p o s t a n a w i a odrzucić skargę
Zgodnie z art. 3 § 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zmianami), kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na postanowienie wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie w sprawie.
E. W. wniósł skargę na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. Nr [...], wydane w wyniku rozpatrzenia przez ten organ w trybie art. 37 Kpa zażalenia na bezczynność Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w przedmiocie nie rozpoznania przez ten organ wniosku skarżącego o przyznanie pomocy w formie specjalistycznych usług opiekuńczych, po wydaniu przez Kolegium w dniu [...] r. decyzji kasacyjnej w tej sprawie.
Zażalenie w trybie art. 37 Kpa służy kwestionowaniu przekroczenia maksymalnego terminu załatwienia sprawy.
Rozpoznanie zażalenia, o którym mowa w powołanym wyżej przepisie nie powinno nastąpić ani w formie, decyzji ani w formie postanowienia, na które przysługuje zażalenie, ale w drodze czynności nadzorczej, która nawet ujęta w formie postanowienia nie podlega zaskarżeniu do Sądu ( por. wyrok NSA z dnia 12 stycznia 2004 r. - sygn. akt IVSAB177/00).
Ubocznie wskazać należy, że wyczerpanie przez stronę trybu zażaleniowego określonego w art. 37 Kpa warunkuje wniesienie skargi na bezczynność, ale na bezczynność organu I instancji- w tym przypadku Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w Szczecinie.
Skoro E. W. wniósł skargę na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r., co jednoznacznie wynika z treści skargi, to mając na uwadze powołane wyżej okoliczności, skargę na podstawie art. 58 § 1 pkt 5 P.p.s.a. należało odrzucić j jako niedopuszczalną.