Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Iwona Tomaszewska po rozpoznaniu w dniu 13 września 2012 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku R. S. o przywrócenie terminu do wniesienia zażalenia na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 12 lipca 2012 r. o odrzuceniu zażalenia w sprawie ze skargi R. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r., Nr [...] w przedmiocie dodatku mieszkaniowego postanawia: odmówić przywrócenia terminu do wniesienia zażalenia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 12 lipca 2012 r., odrzucił zażalenie wniesione przez R. S. na postanowienie z dnia 29 marca 2012r. o odrzuceniu skargi kasacyjnej od wyroku z dnia 01 grudnia 2011r. w sprawie ze skargi R. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. w przedmiocie dodatku mieszkaniowego.
Odpis postanowienia z dnia 12 lipca 2012r. został doręczony pełnomocnikowi skarżącego, tj. adw. Z. B. w dniu [...]r., o czym poinformowano R. S. w piśmie doręczonym stronie w dniu [...] r.
W piśmie procesowym z dnia [...] r., R. S. wniósł zażalenie na postanowienie z dnia 12 lipca 2012r. wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do wniesienia zażalenia.
Wezwany do sprecyzowania przyczyn niezawinionego uchybienia terminu do złożenia zażalenia, R. S. w piśmie z dnia [...] r. oświadczył, że wyznaczony z urzędu pełnomocnik nie wywiązuje się z podstawowych obowiązków procesowych w stosunku do mocodawcy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Rozpoznając wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia zażalenia Sąd w pierwszej kolejności bada, czy istniał powód do jego złożenia tzn. czy czynność w postępowaniu sądowym, której dotyczy, została dokonana z uchybieniem przewidzianego dla niej w ustawie terminu. W drugiej kolejności weryfikacji podlega wystąpienie podstaw do uwzględnienia żądania strony.
Stosownie do art. 194 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( tekst jednolity w Dz. U. z 2012 r., poz. 270) - zwanej dalej "P.p.s.a.", zażalenie wnosi się w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia orzeczenia, które zażaleniu podlega.
Zgodnie z art. 67 § 5 P.p.s.a. jeżeli ustanowiono pełnomocnika lub osobę upoważnioną do odbioru pism w postępowaniu sądowym, doręczenia należy dokonywać tym osobom.
Tak więc, data doręczenia pełnomocnikowi pism procesowych rozpoczyna bieg terminów do wniesienia środków zaskarżenia, zaś doręczenie stronie na jej żądanie, nie jest doręczeniem procesowym i nie wywołuje skutków procesowych, stan taki trwa do czasu poinformowania Sądu o wypowiedzeniu pełnomocnictwa (vide postanowienie NSA z dnia 22 grudnia 2008r., sygn. akt I FZ 504/08, LEX nr 564251).
W niniejszej sprawie, postanowieniem z dnia 21 listopada 2008 r. zostało przyznane skarżącemu prawo pomocy w zakresie ustanowienia adwokata. W dniu [...] r. doręczono pełnomocnikowi R. S. postanowienie z dnia 12 lipca 2012 r. W tej sytuacji oczywistym jest, że wniesienie zażalenia przez R. S. w dniu [...] r. nastąpiło z uchybieniem terminu określonego w art. 194 § 2 P.p.s.a., gdyż termin do wniesienia zażalenia upłynął w dniu [...] r.
Jednakże skarżący wraz z zażaleniem złożył wniosek o przywrócenie terminu, a zatem należało ustalić, czy wniosek ten został złożony w terminie siedmiu dni od ustania przyczyny uchybienia terminowi ( art. 87 § 1 P.p.s.a.).
Biorąc pod uwagę fakt, że R. S. o wydaniu postanowienia z dnia [...] r. dowiedział się z pisma sądowego, doręczonego skarżącemu w dniu [...] r. oraz niezaistnienie okoliczności przeciwnych, należało przyjąć, że wniosek (z dnia [...] r.) o przywrócenie terminu został złożony w terminie określonym w art. 87 § 1 P.p.s.a.
Zgodnie z art. 86 § 1 P.p.s.a., jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, Sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu.
Bezsporne jest w sprawie, że skarżącego reprezentuje pełnomocnik, zatem jak była o tym wyżej mowa, doręczeń wszystkich pism procesowych dokonuje się ze skutkiem prawnym temu pełnomocnikowi do czasu wypowiedzenia pełnomocnictwa. Jest to konsekwencja założenia, że osoba reprezentowana przez pełnomocnika działa w taki sposób, jakby sama dokonywała czynności procesowych, tyle że przy wykorzystaniu profesjonalnej pomocy.
Skarżący może wprawdzie złożyć samodzielnie środek odwoławczy, lecz tylko w terminie, którego bieg wyznacza data doręczenia pełnomocnikowi kwestionowanego orzeczenia.
W tych okolicznościach Sąd uznał, że nie ma podstaw do uwzględnienia wniosku o przywrócenie terminu do złożenia zażalenia, bowiem niezadowolenie strony z prowadzenia jego sprawy przez pełnomocnika nie stanowi przesłanki określonej w art. 87 § 2 P.p.s.a., od której zaistnienia uzależnione jest uwzględnienie wniosku.
Z tych względów, na podstawie art. 86 § 1 zd. drugie ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, należało orzec, jak w postanowieniu.