Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Danuta Strzelecka - Kuligowska po rozpoznaniu w dniu 7 października 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku C. T. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na uchwałę Rady Gminy Kozielice z dnia 17 maja 2013 r., Nr XIX/210/2013 w przedmiocie przyjęcia zmiany Statutu Związku Gmin Dolnej Odry p o s t a n a w i a: przywrócić skarżącemu termin do wniesienia skargi.
Pismem z dnia 21 października 2013 r. wniesionym do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem Rady Gminy w dniu [...] r., C.T. wystąpił ze skargą na uchwałę powołanego organu z dnia 17 maja 2013 r., Nr XIX/210/2013 w sprawie przyjęcia zmiany Statutu Związku Gmin Dolnej Odry.
W odpowiedzi na wezwanie sądowe, C.T. przedłożył do akt pismo z dnia 10 czerwca 2013 r. stanowiące wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, interesu prawnego skarżącego wydaną uchwałą. Jednocześnie skarżący wystąpił z wnioskiem o zwolnienie z obowiązku ponoszenia kosztów sądowych w tej sprawie.
Postanowieniem z dnia 28 lutego 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny odmówił skarżącemu przyznania prawa pomocy. Sąd stwierdził, że skarga C.T. została wniesiona z uchybieniem ustawowego terminu do jej wniesienia, co stanowi o oczywistej bezzasadności jego skargi i w konsekwencji było podstawą do odmowy przyznania stronie prawa pomocy. Sąd wskazał, że skoro wezwanie do usunięcia naruszenia prawa zaskarżoną uchwałą zostało wniesione do organu w dniu 10 czerwca 2013 r., to termin 60 dni na wniesienie skargi do sądu administracyjnego upływał z dniem 9 sierpnia 2013 r. i w tym okresie, w przypadku braku odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa należało wnieść skargę na przedmiotową uchwałę. Sąd wskazał, że bezspornie odpowiedź na wezwanie skarżącego z dnia 10 czerwca 2013 r. została udzielona w dniu 12 września 2013 r. uchwałą Rady Gminy Kozielice Nr XXI/229/13, a więc po 60 dniach liczonych od dnia wniesienia do organu wezwania do usunięcia naruszenia prawa. Tym samym nie rozpoczął bieg terminu 30 dni na wniesienie skargi, liczony od dnia doręczenia organowi wezwania do usunięcia naruszenia prawa zaskarżoną uchwałą.
C.T. wniósł zażalenie na powyższe postanowienie Sądu pierwszej instancji i jednocześnie wniósł o przywrócenie terminu do wniesienia skargi, podnosząc, że nie był nigdy i nigdzie pouczony o terminach i skutkach składania pism. Wskazując na art. 7, art. 8 i art. 9 Kodeksu postępowania administracyjnego, skarżący podniósł, że powinien mieć udzieloną wyczerpującą informację, i w myśl ustawy (organy) powinny zadbać o to, aby nie ponosił on konsekwencji z powodu nieznajomości prawa.
Postanowieniem z dnia 16 kwietnia 2013 r., sygn. akt II OZ 371/14 Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 28 lutego 2014 r., sygn. akt II SA/Sz 29/14 wydane w przedmiocie prawa pomocy. W uzasadnieniu powyższego postanowienia NSA wskazał, że odmowa przyznania prawa pomocy z powodu oczywistej bezzasadności skargi może być orzeczona o ile strona nie złoży wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi oraz kwestia niezachowania terminu jest jednoznaczna i wynika wprost z przepisu prawa. Sąd drugiej instancji zaznaczył, że w niniejszej sprawie skarżący w zażaleniu na postanowienie z dnia 28 lutego 2014 r. zawarł wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. W tej sytuacji NSA przyjął, że kwestionowane zażaleniem postanowienie odmawiające skarżącemu przyznania prawa pomocy z uwagi na oczywistą bezzasadność skargi, jest co najmniej przedwczesne. Sąd drugiej instancji zauważył, że kwestia obliczenia terminu do wniesienia skargi na podstawie art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, wynika bowiem nie wprost z przepisu prawa a wykładni przeprowadzonej przez Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale składu siedmiu sędziów z dnia 2 kwietnia 2007 r., sygn. akt II OPS 2/07.