Dnia 7 kwietnia 2015 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie Przewodniczący sędzia WSA Renata Bukowiecka - Kleczaj po rozpoznaniu w dniu 7 kwietnia 2015 roku na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Spółki A. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zmiany decyzji dotyczącej zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie gier na automatach o niskich wygranych p o s t a n a w i a I. umorzyć postępowanie sądowe, II. zasądzić od Dyrektora Izby Celnej na rzecz Spółki A. kwotę 257 (dwieście pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego
Spółka A. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skargę na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] r. nr [...] utrzymującą w mocy decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] r., na podstawie której organ odmówił zmiany decyzji Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] r. o udzieleniu Spółce zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie gier na automatach o niskich wygranych na terenie województwa
Spółka wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości oraz o zasądzenie na jej rzecz kosztów postępowania według norm przepisanych, podnosząc, że wobec wygaśnięcia zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie gier na automatach o niskich wygranych w trakcie postępowania, obowiązkiem Dyrektora Izby Celnej było umorzenie postepowania jako bezprzedmiotowego.
W piśmie z dnia [...] r. Dyrektor Izby Celne wskazał, że w związku ze skargą wniesioną przez Spółkę A. na decyzję z dnia 5 stycznia 2015 r. wydane zostało rozstrzygnięcie, które w całości uwzględnia żądanie strony.
Do pisma została dołączona decyzja Dyrektora Izby Celnej z dnia 17 marca 2015 r., którą uchylono w całości zaskarżoną decyzję z dnia 5 stycznia 2015 r. oraz poprzedzającą ją decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia 24 kwietnia 2014 r. i umorzono postępowanie w sprawie.
Jednocześnie Dyrektor Izby Celnej stwierdził, że wydanie wymienionych decyzji nie nastąpiło z rażącym naruszeniem prawa, ani też bez podstawy prawnej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny z w a ż y ł, co następuje:
Stosownie do art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.) organ, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania zaskarżono, może w zakresie swojej właściwości uwzględnić skargę w całości do dnia rozpoczęcia rozprawy. Uwzględniając skargę organ stwierdza jednocześnie, czy działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce bez podstawy prawnej albo z rażącym naruszeniem prawa.
Z wyżej przedstawionego stanu faktycznego sprawy wynika, że będąca przedmiotem skargi decyzja Dyrektora Izby Celnej została uchylona przez ten organ decyzją z dnia 17 marca 2015 r. w oparciu o ww. przepis. W tej sytuacji postępowanie sądowe stało się bezprzedmiotowe. Dlatego też należało postępowanie to umorzyć na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 i § 2 w związku z art. 54 § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Jednocześnie należało orzec o zwrocie kosztów postępowania na rzecz skarżącej, gdyż przegraną stroną procesu jest organ, który - w wyniku wniesienia skargi przez stronę - usunął stan niezgodności z prawem (por. glosa P. Brzozowskiego do wyroku WSA w Opolu z 7 listopada 2005 r. o sygn. II SAB/Op 13/05, Lex nr 190290).
W tych okolicznościach sprawy, Sąd orzekł w punkcie pierwszym postanowienia o umorzeniu postępowania sądowego, zaś w przedmiocie kosztów Sąd orzekł na podstawie art. 201 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi oraz § 14 ust. 2 pkt 1 lit. c rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. (Dz.U. z 2013 r., poz. 490) w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu.