Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Stefan Kłosowski po rozpoznaniu w dniu 15 grudnia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy wniosku radcy prawnego D. D. o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w sprawie ze skargi K. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego postanawia: przyznać radcy prawnemu D. D. wynagrodzenie w kwocie [...] zł ([...]), w tym podatek VAT w kwocie [...] zł ([...]), tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
Postanowieniem z dnia 17 lipca 2014 r. Referendarz sądowy przyznał K. K. prawo pomocy poprzez ustanowienie radcy prawnego. Następnie Okręgowa Izba Radców Prawnych wyznaczyła pełnomocnika z urzędu w osobie radcy prawnego D. D.
Postanowieniem z dnia 3 września 2014r. Wojewódzki Sąd Administracyjny odmówił skarżącemu przywrócenia terminu do wniesienia skargi. Wyznaczony pełnomocnik skarżącego wraz z zażaleniem na powyższe postanowienie złożył wniosek o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej, jednocześnie oświadczając, że koszty te nie zostały pokryte ani w całości ani w części. Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 4 listopada 2014r. sygn. akt I OZ 950/14 oddalił powyższe zażalenie. Postanowieniem z dnia 24 listopada 2014r. Sąd odrzucił skargę K. K.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), powoływanej dalej jako "P.p.s.a." wyznaczony w ramach przyznanego prawa pomocy pełnomocnik procesowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów i radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrot niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Stawki wynagrodzenia i zasady ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej radcy prawnego określa rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.), zwanej dalej rozporządzeniem.
W niniejszej sprawie pomoc prawna z urzędu udzielona skarżącemu, o przyznanie kosztów której zwrócił się radca prawny D. D. obejmuje postępowanie zażaleniowe przed sądem w drugiej instancji.
Zgodnie z § 14 ust. 2 pkt 2 lit. d rozporządzenia, stawka minimalna za postępowanie zażaleniowe wynosi 120 zł. Stosownie do § 2 ust. 3 rozporządzenia w sprawach, w których strona korzysta z pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu, opłaty o których mowa w ust. 1, sąd podwyższa o stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności w przepisach o podatku od towarów i usług, obowiązującą w dniu orzekania o tych opłatach. Ponieważ stawka podatku od towarów i usług wynosi 23% (art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 8 ust. 1, art. 41 ust. 1 i art. 146a pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług) podatek, o który podwyższeniu podlega wynagrodzenie radcy prawnego, wynosi w sprawie 27,60 zł (23% kwoty 120 zł).
Wobec powyższego Sąd na podstawie art. 250 P.p.s.a., w związku z § 14 ust. 2 pkt 2 lit. d rozporządzenia orzekł jak w postanowieniu.