Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Stefan Kłosowski po rozpoznaniu w dniu 3 września 2014r. na posiedzeniu niejawnym wniosku K. K. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego postanawia: odmówić przywrócenia terminu do wniesienia skargi
K. K. w dniu 11 kwietnia 2014r. złożył skargę, za pośrednictwem organu, do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] w przedmiocie zasiłku celowego. W skardze zawarty został wniosek o przywrócenie terminu do jej wniesienia. Zaskarżona decyzja została doręczona skarżącemu w dniu 5 marca 2014 r., zatem termin do wniesienia skargi upłynął w dniu 4 kwietnia 2014 r.
Skarżący wskazał, iż powodem niedotrzymania terminu do wniesienia skargi był jego pobyt w szpitalu w dniach od 5 marca 2014 r. do 12 marca 2014r. Na dowód hospitalizacji przedstawił kserokopię karty informacyjnej z leczenia szpitalnego z Samodzielnego Szpitala Klinicznego przy ul. [...].
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 85 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), powoływanej dalej jako "P.p.s.a.", czynność w postępowaniu sądowym podjęta przez stronę po upływie terminu jest bezskuteczna. Jednakże stosownie do art. 86 § 1 P.p.s.a., jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi o przywróceniu terminu. Pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu (art. 87 § 1 ww. ustawy), w piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (art. 87 § 2), równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie (art. 87 § 4).
W rozpoznawanej sprawie wniosek o przywrócenie terminu został złożony w związku z uchybieniem terminu do złożenia skargi. W myśl art. 53 § 1 P.p.s.a., skargę wnosi się w terminie 30 dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie.
Wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi wraz ze skargą, skarżący wniósł za pośrednictwem organu w dniu 11 kwietnia 2014 r. Dlatego też, ustawowy siedmiodniowy termin o którym mowa w art. 87 § 1 P.p.s.a. został dochowany, a wniosek podlega merytorycznemu rozpoznaniu.
Oceniając przesłankę z art. 87 § 2 P.p.s.a., a więc brak winy w uchybieniu terminu, sąd powinien uwzględnić wszystkie okoliczności konkretnej sprawy, stosując obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o własne interesy. Z brakiem winy mamy do czynienia tylko w przypadku zaistnienia niezależnych od strony, która uchybiła terminowi, niemożliwych do przezwyciężenia okoliczności, z powodu których doszło do przekroczenia wyznaczonego przepisami prawa terminu (por. postanowienie NSA z dnia 24 maja 2007 r. sygn. akt I OZ 376/07 publ. na stronie internetowej http://orzeczenia.nsa.gov.pl). Za brak winy uważa się sytuację, gdy zainteresowany nie był w stanie pokonać przeszkody przy użyciu sił i środków normalnie dostępnych. Do takich przeszkód zalicza się m.in. stany nadzwyczajne, problemy komunikacyjne, klęski żywiołowe czy nagłą chorobę strony lub jej pełnomocnika, która nie pozwoliła na wyręczenie się inną osobą (H. Knysiak-Molczyk w: Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, pod red. T. Wosia, Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis, Warszawa 2009, s. 433).
W niniejszej sprawie, w okresie biegu terminu do wniesienia skargi skarżący rzeczywiście przebywał w szpitalu, czego dowodzi dołączona do wniosku kserokopia karty informacyjnej z leczenia szpitalnego. Jednakże choroba ta, nie była nagła na co wskazuje informacja z wypisu, iż skarżący został przyjęty na oddział celem diagnostyki i leczenia. Z akt sprawy wynika, iż skarżący przewlekle choruje. Nie jest więc to okoliczność nie do przewidzenia. Nadto lekarz prowadzący wskazał, iż chory został wypisany do domu w stanie ogólnym dobrym. Zapobieżenie skutkom takiego stanu nie wymagało od strony nadzwyczajnego w danych warunkach wysiłku, osoba należycie dbająca o swoje sprawy może się bowiem posłużyć innymi osobami lub odpowiednio zaplanować swoje czynności wiedząc, że w określonym terminie będzie przebywać w szpitalu.
Należy zauważyć, że po opuszczeniu szpitala w dniu 12 marca 2014 r., do dnia 4 kwietnia 2014 r., który był ostatnim dniem terminu do wniesienia skargi, upłynęły 23 dni, w których skarżący mógł dokonać czynności prawnej w postaci wniesienia skargi. W ocenie Sądu, skarżący nie wykazał w sposób wiarygodny, że bez własnej winy uchybił terminowi do jej wniesienia.
Mając na uwadze powyższe, na postawie art. 86 § 1 w zw. z art. 87 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Wojewódzki Sąd Administracyjny postanowił jak w sentencji.