Starszy referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie Monika Bieńkowska po rozpoznaniu w dniu 21 stycznia 2019 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku radcy prawnego A. M. o przyznanie wynagrodzenia z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej w sprawie ze skargi W. Ł. - Z. na postanowienie Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w S. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia p o s t a n a w i a: odmówić przyznania wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy
Postanowieniem z dnia 29 maja 2018 r. starszy referendarz sądowy rozpoznając wniosek W. Ł.-Z. o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym, odmówił zwolnienia skarżącej od kosztów sądowych w sprawie oraz ustanowił radcę prawnego.
Wyrokiem z dnia 29 listopada 2018 r. wydanym w trybie uproszczonym Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie oddalił skargę W. Ł.-Z. na opisane w sentencji postanowienie Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego.
W dniu 24 grudnia 2018 r. pełnomocnik wystąpił z wnioskiem o uzupełnienie orzeczenia Sądu co do zwrotu kosztów postępowania, podnosząc, że "w przypadku braku w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie, postanowienia w przedmiocie zasądzenia na jego rzecz zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, ma prawo domagania się uzupełnienia orzeczenia w tym zakresie - post. NSA z 12 maja 2008 r., sygn. akt II FZ 134/08".
Zgodnie z art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2018 r. poz. 1302) dalej P.p.s.a. wyznaczony pełnomocnik otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności radców prawnych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Zasady te precyzuje rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz.U. z 2016 r., poz. 1715) określając czynności, stawki minimalne i szczegółowe zasady ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej, udzielonej przez radcę prawnego z urzędu.
Zgodnie z § 3 powołanego rozporządzenia wniosek o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej zawiera oświadczenie, że opłata nie została zapłacona w całości lub w części.
A zatem aby Skarb Państwa mógł wypłacić wynagrodzenie wyznaczonemu z urzędu pełnomocnikowi konieczne jest złożenie oświadczenia, że opłaty nie zostały zapłacone w całości lub w części, co pozwala w istocie określić wysokość tego wynagrodzenia. Brak oświadczenia w przedstawionym brzmieniu nie stanowi uchybienia formalnego, które można uzupełnić na wezwanie Sądu w trybie art. 49 P.p.s.a., gdyż nie jest pismem w rozumieniu art. 45 - 48P.p.s.a. Oświadczenie to, jest nieodzownym elementem uzasadnienia wniosku o przyznanie kosztów stanowiącym przesłankę do przyjęcia, że praca pełnomocnika nie została wynagrodzona. Brak takiego oświadczenia wywołuje skutki materialnoprawne, polegające na utracie prawa do wynagrodzenia (por. postanowienie NSA 24 marca 2010 r., sygn. akt I OZ 200/2010, z dnia 18 października 2005 r., IIFZ 625/05,.; z dnia 18 czerwca 2008 r., I OZ 390/08, LEX nr 493827; z dnia 25 marca 2009 r., II FZ 90/09, LEX nr 550321).
Złożony przez pełnomocnika w dniu 24 grudnia 2018 r. wniosek o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, nie zawiera oświadczenia o którym mowa w § 3 ww. rozporządzenia.
W orzecznictwie sądowym ugruntowany jest pogląd, że jeżeli wniosek adwokata lub radcy prawnego ustanowionego dla strony zwolnionej od kosztów sądowych w całości lub w części, o zasądzenie od Skarbu Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, nie zawiera oświadczenia, że żądane koszty nie zostały zapłacone w całości lub w części, to należy odmówić przyznania kosztów nieopłaconej pomocy prawnej. (postanowienie NSA z dnia 13 sierpnia 2014 r., sygn. akt II OZ 759/14).
Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 250 i art. 258 § 2 pkt 8 P.p.s.a. orzeczono jak w sentencji.