Starszy referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie Monika Bieńkowska po rozpoznaniu w dniu 26 sierpnia 2019 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku adwokata M. O. o przyznanie wynagrodzenia z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej za sporządzoną opinię o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia [...] r., sygn. akt II SA/Sz [...] w sprawie ze skargi T. N. na decyzję Wojewody Z. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie statusu osoby bezrobotnej p o s t a n a w i a: przyznać adwokatowi M. O. od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie - kwotę [...](słownie: [...] [...]) złotych, która obejmuje kwotę [...]zł, powiększoną o kwotę należnego podatku od towarów i usług, tytułem wynagrodzenia za zastępstwo prawne udzielone skarżącemu na zasadzie prawa pomocy.
Wyrokiem wydanym w dniu 25 kwietnia 2019 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie oddalił skargę T. N. na opisaną w sentencji decyzję Wojewody Z. z dnia [...] r. w przedmiocie statusu osoby bezrobotnej.
Następnie postanowieniem z dnia 6 czerwca 2019 r., sygn. akt II SPP/Sz 68/19 starszy referendarz sądowy rozpoznając wniosek skarżącego o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym, umorzył postępowanie w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych oraz orzekł o przyznaniu prawa pomocy w zakresie obejmującym ustanowienie adwokata.
Wyznaczony na tej podstawie pełnomocnik w dniu 30 lipca 2019 r. złożył opinię o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej, wnosząc jednocześnie o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, oświadczając, że nie zostały one uiszczone w całości ani w części.
Zgodnie z art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (j.t. Dz. U. z 2018 r., poz. 1302- dalej P.p.s.a.) wyznaczony adwokat otrzymuje wynagrodzenie według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
W niniejszej sprawie aktem określającym zasady przyznawania wynagrodzenia za czynności podejmowane przez adwokata z urzędu jest rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z 2019 r. poz. 18 - dalej rozporządzenie).
Zgodnie z § 21 ust. 1 pkt 2 lit. b rozporządzenia opłata w postępowaniu przed sądem administracyjnym w drugiej instancji za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej albo za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej, jeżeli w drugiej instancji sprawy nie prowadził ten sam adwokat wynosi 75 % opłaty określonej w pkt 1lit. c tego paragrafu (tj. 240 zł), nie mniej niż 120 zł.
W myśl natomiast § 4 ust. 1 powołanego rozporządzenia opłatę ustala się w wysokości określonej w rozdziałach 2 - 4, przy czym nie może ona przekraczać wartości przedmiotu sprawy.
W rozpoznawanej sprawie stosownie do treści § 4 ust. 1 i 2 rozporządzenia, mając na uwadze niezbędny nakład pracy pełnomocnika, a także charakter przedmiotowej sprawy (stopień jej zawiłości) należało ustalić opłatę w wysokości wskazanej w § 21 ust.1 pkt 2 lit. b rozporządzenia, tj. 75% z 240 zł, co daje kwotę 180 zł. Stawkę tę zgodnie z § 4 ust. 3 powołanego rozporządzenia należało podwyższyć o stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności (23%), co w konsekwencji daje kwotę 221,40 zł.
Z tych względów, na podstawie art. 250 w związku z art. 258 § 2 pkt 8 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi i § 21 ust. 1 pkt 2 lit. b wyżej wskazanego rozporządzenia, orzec należało jak na wstępie.