Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Stefan Kłosowski po rozpoznaniu w dniu 31 lipca 2017 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku A. R. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie z Jego skargi na decyzję Wojewody Z. z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie zwrotu nienależnie pobranego świadczenia postanawia: wstrzymać wykonanie zaskarżonej decyzji
Wojewoda Z. decyzją z dnia [...] r., nr [...], po rozpatrzeniu odwołania A. R. od decyzji Starosty G. z dnia [...] r., nr [...], na podstawie której organ I instancji orzekł o obowiązku zwrotu przez A. R. nienależnie pobranego świadczenia pieniężnego w kwocie [...] zł (w tym kosztów badań lekarskich w kwocie [...] zł i kosztów dojazdu w kwocie [...] zł) - utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.
Na powyższą decyzję A. R. złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w S. W treści skargi zawarty został wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji organu I instancji z dnia [...] r.
W uzasadnieniu wniosku A. R. wskazał, że jest osobą bezrobotną, w trudnej sytuacji materialnej, która nie posiada żadnych oszczędności, ani innych środków majątkowych. Podkreślił, że ze względu na "dyskryminację wiekową" nie może podjąć zatrudnienia, ponieważ od pracodawców słyszy, że nie chcą go zatrudnić, bo jest za stary. Nadto, zaznaczył, że otrzymane pieniądze faktycznie spożytkował na dojazdy do miejsca odbywania stażu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w S. zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.), zwanej dalej "P.p.s.a.", wniesienie skargi do sądu administracyjnego nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Stosownie do treści art. 61 § 2 pkt 1 P.p.s.a. w razie wniesienia skargi na decyzję wraz z wnioskiem o wstrzymanie jej wykonania organ, który wydał zaskarżoną decyzję, może z urzędu lub na wniosek strony skarżącej uwzględnić ten wniosek i w całości lub w części wstrzymać jego wykonanie. Ponadto, jak stanowi art. 61 § 3 P.p.s.a., po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania zaskarżonego aktu w całości lub w części, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Zastosowanie wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji może zatem nastąpić wówczas, gdy ujawnione zostaną okoliczności uzasadniające zastosowanie tej czynności procesowej.
W pierwszej kolejności należy odnieść się do zakresu przedmiotowego wniosku. Trzeba bowiem wyjaśnić, że zaskarżoną decyzją utrzymano w mocy decyzję organu I instancji, a zatem rozstrzygnięcie w zakresie wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji organu odwoławczego niewątpliwie dotyczyć będzie obowiązku strony skarżącej określonego w decyzji organu I instancji, tj. zwrotu należnie pobranego świadczenia. Oznacza to, że wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji powoduje również to, że nie podlega wykonaniu decyzja organu pierwszej instancji.
Mając natomiast na uwadze argumenty przedstawione we wniosku, sąd uznał, że skarżący uprawdopodobnił w wystarczający sposób, że wykonanie zaskarżonej decyzji może spowodować znaczne pogorszenie jego sytuacji materialnej. W konsekwencji uprawnione jest twierdzenie, że wykonanie przez skarżącego obowiązku wynikającego z ww. decyzji, tj. zwrotu kwoty w wysokości [...] zł może skutkować znacznymi trudnościami w zaspokajaniu jego bieżących potrzeb.
Wprawdzie świadczenie pieniężne, wokół zwrotu którego toczy się spór w niniejszej sprawie, jest z natury rzeczy świadczeniem odwracalnym, jednakże należało mieć na uwadze, że potencjalna egzekucja ww. należności w sytuacji materialnej skarżącego, mogłaby doprowadzić do następstw trudnych do odwrócenia.
Na marginesie jedynie Sąd wskazuje, że postanowienie o wstrzymaniu wykonania aktu lub czynności jest rozstrzygnięciem tymczasowym i traci moc z dniem wydania przez sąd orzeczenia uwzgledniającego skargę, bądź uprawomocnienia się orzeczenia oddalającego skargę.
Biorąc powyższe pod uwagę, na podstawie art. 61 § 3 i § 5 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, należało postanowić, jak na wstępie.