Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Stefan Kłosowski po rozpoznaniu w dniu 1 lipca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku A. R. o wstrzymanie wykonania decyzji Starosty G. z dnia [...] r. nr [...] w sprawie z Jego skargi na decyzję Wojewody Z. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie utraty statusu osoby bezrobotnej oraz prawa do stypendium po s t a n a w i a: odmówić wstrzymania wykonania decyzji Starosty G. z dnia [...] r. nr [...].
Dnia [...] A.R. zaskarżył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego decyzję Wojewody z dnia [...] nr [...], którą uchylono decyzję Starosty z dnia [...] nr [...] w części dotyczącej daty utraty statusu osoby bezrobotnej i prawa do stypendium, jednocześnie orzekając o utarcie przez A.R. statutu osoby bezrobotnej i prawa do stypendium z dniem [...] z powodu przerwania z własnej winy stażu.
W skardze skarżący wniósł o wstrzymanie wykonania decyzji wydanej z upoważnienia Starosty przez Kierownika Referatu Ewidencji Świadczeń Powiatowego Urzędu Pracy w dniu [...] nr [...] w przedmiocie obowiązku zwrotu nienależnie pobranego świadczenia pieniężnego z tytułu kosztów stażu w kwocie [...] zł.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje :
Zgodnie z art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.), dalej P.p.s.a., po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania. Odmowa wstrzymania wykonania aktu lub czynności przez organ nie pozbawia skarżącego złożenia wniosku do sądu. Dotyczy to także aktów wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy.
Z powołanego przepisu wynika, że przedmiotem ochrony tymczasowej może być zarówno zaskarżony akt, lecz także inne akty o ile mieszczą się one "w granicach tej samej sprawy". W doktrynie i orzecznictwie podkreśla się, że o postępowaniach prowadzonych w granicach danej sprawy będzie można mówić wówczas, gdy przedmiotem tych postępowań będzie sprawa wykazująca tożsamość podmiotową - identyczność podmiotu będącego adresatem praw i obowiązków i przedmiotową - identyczność praw i obowiązków opartych na danej podstawie faktycznej i prawnej rozstrzygnięcia (B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2013, postanowienie NSA w Warszawie z dnia 16 września 2014 r. sygn. akt II OZ 930/14, lex nr 1530886). Stąd ochroną tymczasową można objąć zarówno akty wydane w I instancji, jak i np. akty, w stosunku do których toczy się postępowanie w trybie nadzwyczajnym, zawsze jednak i tylko w granicach stosunku administracyjnoprawnego wyznaczającego daną sprawę administracyjną.
Mając powyższe na uwadze należy wskazać, iż w niniejszym postępowaniu w granicach rozpatrywanej sprawy, pozostaje zaskarżona decyzja Wojewody z dnia [...] jak i poprzedzająca ją decyzja Starosty z dnia [...], gdyż akty te są tożsame pod względem podmiotowym i przedmiotowym.
Z kolei decyzja Starosty z dnia [...][...] nie mieści się w zakresie wyznaczonym przez art. 61 § 3 cyt. ustawy z uwagi na brak tożsamości przedmiotowej tych spraw, a w konsekwencji również brak identyczności ich podstaw prawnych i faktycznych.
Podkreślenia wymaga, że zaskarżone rozstrzygnięcie dotyczy sprawy utraty statusu osoby bezrobotnej i prawa do stypendium rozstrzygniętej na podstawie art. 33 ust. 4 pkt 7 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, natomiast decyzja objęta wnioskiem odnosi się do obowiązku zwrotu nienależnie pobranego świadczenia pieniężnego z tytułu kosztów stażu orzeczonego w oparciu o art. 76 ust. 1 i ust. 2 pkt 4 ww. ustawy. Niewątpliwie decyzja stwierdzająca obowiązek zwrotu nienależnie pobranego świadczenia jest konsekwencją rozstrzygnięcia orzekającego o utracie statusu osoby bezrobotnej i prawa do stypendium, tym nie mniej w swej istocie dotyczy innej sprawy i innego postępowania. Nadto podkreślenia wymaga, że nie można wstrzymać wykonania decyzji, która nie funkcjonowała w obrocie prawnym w dniu wydania zaskarżonej decyzji.
Powyższe oznacza, że w analizowanym przypadku wykluczona jest możliwość zastosowania art. 61 § 3 P.p.s.a., a zatem wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji Starosty z dnia [...] złożony w postępowaniu sądowym w sprawie ze skargi na decyzję w przedmiocie utraty statusu osoby bezrobotnej oraz prawa do stypendium nie mógł odnieść zamierzonego skutku.
W tym stanie rzeczy, Sąd na podstawie art. 61 § 3 i § 5 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, postanowił jak w sentencji.