Wniosek w przedmiocie ustalenia obowiązku wnoszenia opłaty za pobyt w domu pomocy społecznej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie: Sędzia NSA Danuta Strzelecka-Kuligowska po rozpoznaniu w dniu 3 sierpnia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku A. J. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji i poprzedzającej ją decyzji Prezydenta Miasta S. z dnia [...] r. nr [...] w sprawie z jej skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie ustalenia obowiązku wnoszenia opłaty za pobyt w domu pomocy społecznej p o s t a n a w i a odmówić wstrzymania wykonania decyzji

Uzasadnienie strona 1/2

A.J., reprezentowana prze profesjonalnego pełnomocnika, złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie ustalenia obowiązku wnoszenia opłaty za pobyt H.J. w domu pomocy społecznej w kwocie [...] zł miesięcznie w okresie od dnia [...] r. do dnia [...] r.

Wraz ze skargą strona wniosła o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji organu I instancji wskazując, że brak wstrzymania wykonania ww. decyzji może spowodować niebezpieczeństwo wyrządzenia jej znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w S. zważył, co następuje:

Zgodnie z brzmieniem art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.), zwanej dalej: "P.p.s.a.", wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Natomiast po przekazaniu sądowi skargi może on na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania (art. 61 § 3 P.p.s.a.).

Przy rozstrzyganiu o wstrzymaniu wykonania aktu na podstawie cytowanego przepisu, sąd jest związany zamkniętym katalogiem przesłanek pozytywnych. Nie jest dopuszczalne, w ramach tych przesłanek, dokonywanie merytorycznej oceny zarzutów podniesionych w skardze. Na tym etapie postępowania sądowego nie dokonuje się bowiem oceny zasadności zarzutów, jak również legalności aktu, będącego przedmiotem wniesionej skargi. Instytucja wstrzymania wykonania ma charakter wyjątkowy i jej zastosowanie może mieć miejsce wyłącznie w sytuacji stwierdzenia, że zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, gdyby akt lub czynność zostały wykonane. Użycie przez ustawodawcę w art. 61 § 3 P.p.s.a. zwrotów nieostrych wiąże się z koniecznością konkretyzacji zawartej w nich normy ogólnej. W postanowieniu z dnia 20 grudnia 2004 r., sygn. akt GZ 138/04, Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że "znaczna szkoda" to taka, która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego świadczenia lub jego wyegzekwowanie, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego. Będzie to miało miejsce w takich wypadkach, gdy grozi utrata przedmiotu świadczenia, który wskutek swych właściwości nie może być zastąpiony jakimś innym przedmiotem, a jego wartość nie przedstawiałaby znaczenia dla skarżącego lub gdyby zachodziło niebezpieczeństwo poniesienia straty na życiu i zdrowiu. Zaś trudne do odwrócenia skutki to takie prawne lub faktyczne skutki, które raz zaistniałe powodują istotną lub trwałą zmianę rzeczywistości, przy czym powrót do stanu poprzedniego może nastąpić po dłuższym czasie lub przy stosunkowo dużym nakładzie sił i środków.

Strona 1/2