Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie : Przewodniczący sędzia WSA Renata Bukowiecka-Kleczaj po rozpoznaniu w dniu 8 grudnia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku A. F. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na decyzję Dyrektora Zarządu Gospodarki Wodnej w S. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania o stwierdzenie wygaśnięcia pozwolenia wodnoprawnego na szczególne korzystanie z wód postanawia: odmówić przywrócenia terminu do wniesienia skargi.
W dniu [...] r. (data nadania pisma pocztą) A. F. wniósł - za pośrednictwem Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej (zwany dalej Dyrektorem RZGW) - skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie na decyzję tego organu z dnia [...] r. nr [...], którą uchylił on decyzję Starosty [...] nr [...] z dnia [...] r., znak [...] o umorzeniu postępowania o stwierdzenie wygaśnięcia pozwolenia wodnoprawnego na szczególne korzystanie z wód rzeki, i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania organowi I instancji. Powyższa decyzja Dyrektora RZGW została wysłana do A. F. na adres ul. [...] [...] w dniu [...] r. i jako niepodjęta przez adresata w terminie została zwrócona do nadawcy (organu) w dniu [...] r. ze skutkiem doręczenia z dniem [...] r. Z akt wynika, że przesyłkę, po nieudanej pierwszej próbie jej doręczenia w dniu [...] r., awizowano do odbioru w placówce oddawczej adresata, a następnie w dniu [...] r. dokonano powtórnej jej awizacji. Postanowieniem z dnia 11 sierpnia 2017 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie odrzucił skargę jako wniesioną z uchybieniem terminu. Odpis postanowienia doręczono skarżącemu [...] r. (ul. [...]).
W dniu [...] r. A. F. wniósł do Sądu, za pośrednictwem organu, wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi wraz ze skargą i jej odpisami.
W uzasadnieniu wniosku skarżący podniósł, że w jego ocenie, istnieją przesłanki do przywrócenia mu terminu, albowiem o postępowaniu przed Dyrektorem RZGW i wydanej decyzji dowiedział się dopiero po podwójnej awizacji i zastępczym doręczeniu, bez wiedzy o precyzyjnej dacie doręczenia, a doręczenie zastępcze decyzji Dyrektora RZGW nastąpiło pod adresem, gdzie w ogóle nie mieszkał. Postępowanie w sprawie toczyło się nie z jego wniosku, ale wnioskodawcy S. Sp. z o.o. z siedzibą w R. , w konsekwencji nie podawał we wniosku do organu żadnego adresu do doręczeń - do momentu wydania decyzji przez Dyrektora RZGW był tylko biernym uczestnikiem tego postępowania. Decyzja Dyrektora RZGW została wysłana na dawny adres, tj. na adres G., ul. [...] nr [...], gdzie nie zamieszkiwał od [...] r. Od [...] r. zamieszkiwał pod innym adresem, tj. G., ul. [...], który został zresztą podany w skardze. Co do poprzedniego adresu G., ul. [...] nr [...] - jest to przedmiot toczącej się od [...] r. sprawy sądowej o przywrócenie mu współposiadania domu pod tym adresem, które to posiadanie zostało naruszone przez byłą małżonkę - K. F., a która zajmuje cały dom i spowodowała wymeldowanie go z ww. lokalizacji. Dom jest majątkiem dorobkowym dawnego małżeństwa z K. F.. Klauzulę wykonalności na korzystnym dla niego orzeczeniu z dnia [...]. otrzymał dopiero [...]. (a więc już po podwójnej awizacji decyzji Dyrektora RZGW). Toczy się obecnie postępowanie egzekucyjne o wykonanie tego orzeczenia. Dlatego też w skardze wskazał, iż adresem do korespondencji jest G., ul. [...], zaś o decyzji i jej treści dowiedział się od innego skarżącego - K. Z. (który decyzję fizycznie odebrał). Z uwagi na prowadzone postępowanie egzekucyjne ponownie zameldował się na ul. [...] nr [...] w G., uczynił to jednak dopiero dnia [...] r., a więc już po zastępczym doręczeniu decyzji Dyrektora RZGW na ul. [...] w G., co według treści orzeczenia nastąpiło [...] tygodnie wcześniej, tj. dnia [...] r. Skarżący dołączył do pisma akt rozwodu, orzeczenie w sprawie współposiadania nieruchomości przy ul. [...] z uzasadnieniem i klauzulą, dowód zameldowania na ul. [...] w G., dowód zameldowania na ul. [...] w G..