Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie zważył, co następuje:
Stosownie do art. 190 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1270 ze zm. dalej p.p.s.a.) - zwanej w dalszej części ustawą "p.p.s.a."- sąd, któremu sprawa została przekazana, związany jest wykładnią prawa dokonaną w tej sprawie przez Naczelny Sąd Administracyjny.
Zgodnie z art. 86 § 1 wyżej wskazanej ustawy, jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi o przywróceniu terminu. Wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi, a w piśmie należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (art. 87 § 1 i § 2 p.p.s.a.).
Należy podkreślić, że podstawową przesłankę warunkującą przywrócenie terminu stanowi brak winy w jego uchybieniu.
W orzecznictwie ugruntowany jest pogląd, że przy ocenie braku winy należy przyjąć obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o swoje interesy. Przywrócenie terminu zatem ma charakter wyjątkowy i nie jest możliwe, gdy strona dopuściła się chociaż lekkiego niedbalstwa (por. postanowienie NSA z dnia 17 marca 2008 r., sygn. akt II FZ 99/08, dostępne na stronie internetowej www.orzeczenia.nsa.gov.pl).
Przywrócenie terminu do dokonania czynności procesowej, uzależnione jest zatem od uprawdopodobnienia przez stronę okoliczności wskazujących na brak winy w jego uchybieniu.
W niniejszej sprawie, w uzasadnieniu wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi powołano się na nagłe pogorszenie stanu zdrowia skarżącego co wiązało się z koniecznością sprawowania nad nim stałej opieki przez brata, który jest pełnomocnikiem w niniejszej sprawie.
W ocenie Sądu, przyczyna wskazana we wniosku o przywrócenie terminu stanowi okoliczność niezawinioną, albowiem uprawdopodobniono, że uchybienie terminu nastąpiło z przyczyn niezależnych od skarżącego i jego pełnomocnika.
Jak wynika z zaświadczeń lekarskich przedłożonych do akt sprawy (k. [...] i k. [...]), skarżący jest przewlekle i nieuleczalnie chory na nowotwór jamy brzusznej i wymaga opieki drugiej osoby. W związku z chorobą nie mógł osobiście nadać skargi na poczcie, co potwierdził dodatkowo oświadczeniem złożonym w piśmie z dnia [...]r. Chorym zajmuje się jego brat S. J., będący jednocześnie pełnomocnikiem w niniejszej sprawie sądowoadministracyjnej.
W ostatnim dniu terminu do wniesienia skargi tj. w dniu [...]r. (mylne wskazanie przez skarżącego i pełnomocnika daty [...]r. i [...]r.) nastąpiło nagłe pogorszenie się zdrowia skarżącego, co spowodowało konieczność sprawowania wzmożonej opieki ze strony S. J., uniemożliwiając tym samym pełnomocnikowi nadanie na poczcie skargi w imieniu A. J.
Ze względu na nieprzewidywalne pogorszenie się stanu zdrowia, zarówno skarżący jak i jego brat nie mogli wyręczyć się inną osobą w celu dokonania czynności wniesienia skargi w terminie. Również nie mogli skorzystać z pomocy siostry, albowiem w tym dniu nie przebywała w ich miejscu zamieszkania.
W orzecznictwie sądowoadministracyjnym ugruntowany jest pogląd, zgodnie z którym nagła choroba powodująca niemożność skorzystania z pomocy innej osoby należy do okoliczności faktycznych uzasadniających brak winy w uchybieniu terminu (vide. wyrok NSA z dnia 19 września 2000 r. sygn. akt I SA 1072/00, wyrok NSA z dnia 20 kwietnia 1999 r., sygn. akt I SA/Ka 1609/97, niepubl.).
Mając powyższe na uwadze Sąd stwierdza, że nie dopatrzył się ze strony skarżącego, czy jego pełnomocnika jakiegokolwiek zaniedbania, ponieważ nagłe pogorszenie stanu zdrowia oraz brak możliwości skorzystania z pomocy innej osoby świadczy o obiektywnej niemożliwości przezwyciężenia przeszkody w zachowaniu terminu.
Na uwagę dodatkowo zasługuje fakt, że pełnomocnik skarżącego niezwłocznie po ustaniu przyczyny uchybienia terminu, wniósł skargę do Sądu.
W tych okolicznościach, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie na podstawie art. 86 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł jak w postanowieniu.