Dnia 28 kwietnia 2016 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie: Sędzia NSA Elżbieta Makowska po rozpoznaniu w dniu 28 kwietnia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku M. P. o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku z dnia 5 marca 2015 r. sygn. akt II SA/Sz 824/14 oddalającego jego skargę na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie wydania zaświadczenia o żądanej treści p o s t a n a w i a przywrócić termin
Wyrokiem z dnia 5 marca 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny oddalił skargę M.P. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] w przedmiocie wydania zaświadczenia o żądanej treści.
Pismem z dnia 3 maja 2015 r. M.P. wniósł do Sądu pismo, w którym wskazał, że oczekiwał, iż Sąd prześle mu zapadłe w sprawie orzeczenie wraz z uzasadnieniem. Skarżący nie mógł stawić się na rozprawę, ponieważ stan zdrowia mu na to nie pozwolił. Z kolei, ustanowiony w sprawie pełnomocnik z urzędu, nie wywiązał się, zdaniem skarżącego, ze swoich obowiązków, bowiem minęły dwa miesiące, a skarżący nie otrzymał "żadnej odpowiedzi".
Zarządzeniem z dnia 8 maja 2015 r. Sąd poinformował skarżącego o wydanym w sprawie wyroku, do którego nie został złożony wniosek o sporządzenie jego uzasadnienia. Jednocześnie, Sąd pouczył skarżącego, że w kwestiach związanych z niniejszą sprawą należy kontaktować się z wyznaczonym dla niego adwokatem z urzędu K.S.
Pismami z dnia 11 grudnia 2015 r. oraz 4 marca 2016 r. skarżący poinformował Sąd, że, zgodnie z treścią jego zarządzenia z dnia 8 maja 2015 r., zwrócił się do adw. K. S. z prośbą o wyjaśnienie kwestii niezłożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wydanego w sprawie wyroku. W odpowiedzi został poinformowany, że nie było ku temu podstaw prawnych. Zdaniem skarżącego, jego pełnomocnik zlekceważył swoje obowiązki, a nawet działał na szkodę skarżącego, w związku z czym zwrócił się on do Izby Adwokackiej ze skargą na działanie ww. pełnomocnika. Pismem z dnia 26 stycznia 2016 r. K RS i W Okręgowej Rady Adwokackiej poinformował skarżącego, że adw. K.S. nie jest już członkiem Izby Adwokackiej z uwagi na jej nominację sędziowską (k. 93 akt sądowych).
Zarządzeniem z dnia 17 marca 2016 r., doręczonym w dniu 29 marca 2016 r., Sąd poinformował skarżącego, że w niniejszej sprawie przysługuje mu prawo do złożenia wniosku o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia ww. wyroku.
W dniu 1 kwietnia 2016 r. skarżący złożył ww. wniosek, wskazując, że uchybienie terminu nie nastąpiło z jego winy, lecz z winy jego pełnomocnika. W dniu 22 kwietnia 2016 r. uzupełnił w terminie brak formalny przedmiotowego wniosku, tj. dokonał czynności, dla której został ustanowiony uchybiony termin poprzez złożenie wniosku o sporządzenie uzasadnienia ww. wyroku.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z brzmieniem art. 86 § 1 zdanie pierwsze ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sadami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.) zwanej dalej: "P.p.s.a.", jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócić termin. Przy czym, w myśl art. 86 § 2 P.p.s.a., przywrócenie terminu nie jest dopuszczalne, jeżeli uchybienie terminu nie powoduje dla strony ujemnych skutków w zakresie postępowania sądowego. Pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu (art. 87 § 1 p.p.s.a.). W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (art. 87 § 2). Wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 87 § 3). Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie (art. 87 § 4). Po upływie roku od uchybionego terminu, jego przywrócenie jest dopuszczalne tylko w przypadkach wyjątkowych (art. 87 § 5).