Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA Maria Mysiak po rozpoznaniu w dniu 6 sierpnia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym sprzeciwu Burmistrza Gminy i Miasta S. od decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie lokalizacji zjazdu z drogi gminnej postanawia odrzucić sprzeciw.
Decyzją z dnia [...] r., nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. uchyliło w całości, stosownie do art. 138 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U.
z 2017 r., poz. 1257), zwanej dalej: "k.p.a.", decyzję B. S. z dnia [...] r. nr [...] odmawiającą zezwolenia na lokalizację zjazdu z drogi gminnej, działki nr [...] przy ul. [...] w obrębie ewidencyjnym [...] miasta S. na działkę nr [...] położoną w obrębie ewidencyjnym [...] miasta S., na której znajduje się budynek mieszkalny wielorodzinny, zgodnie z przedłożoną propozycją lokalizacji zjazdu.
B. S. złożył sprzeciw do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie od opisanej wyżej decyzji Kolegium.
Pismem z dnia [...] r., złożonym za pośrednictwem Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K., B. S. wniósł o cofnięcie złożonego sprzeciwu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie zważył, co następuje:
Na wstępie należy wskazać, że sprzeciw od decyzji wniesiony do Sądu - zanim zostanie poddany merytorycznej kontroli, podlega najpierw ocenie pod kątem jego dopuszczalności.
Mając na względzie, że przepisy dotyczące sprzeciwu odsyłają do odpowiedniego stosowania przepisów o skardze, podkreślenia wymaga, że zgodnie z treścią art. 58 § 1 pkt 6 w zw. z art. 64b § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1302), zwanej dalej "p.p.s.a.", niedopuszczalny sprzeciw podlega odrzuceniu. Bezsprzecznie do przesłanek niedopuszczalności należy zaliczyć brak legitymacji po stronie wnoszącego sprzeciw, w sytuacji gdy brak tej legitymacji jest oczywisty, a taka sytuacja ma miejsce w rozpoznawanej sprawie.
Istotę legitymacji wnoszącego sprzeciw od decyzji stanowi uprawnienie do żądania przeprowadzenia kontroli aktów lub czynności organów administracji publicznej przez sąd administracyjny w celu doprowadzenia ich do stanu zgodnego z prawem.
Zgodnie z art. 50 w związku z art. 64b § 1 p.p.s.a. uprawnionym do wniesienia sprzeciwu jest każdy, kto ma w tym interes prawny, prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich, Rzecznik Praw Dziecka oraz organizacja społeczna w zakresie jej statutowej działalności, w sprawach dotyczących interesów prawnych innych osób, jeżeli brała udział w postępowaniu administracyjnym, a także inny podmiot, któremu ustawy przyznają prawo do wniesienia skargi.
Podmiot, o którym mowa w pierwszym zdaniu art. 50 § 1 w zw. z art. 64b § 1 p.p.s.a., musi mieć w złożeniu sprzeciwu interes prawny rozumiany jako istnienie związku między, sferą jego indywidualnych praw i obowiązków, a kwestionowanym aktem lub czynnością. Sprzeciw może bowiem dotyczyć tylko jego "własnej sprawy administracyjnej", rozumianej jako przewidziana w przepisach prawa administracyjnego możliwość konkretyzacji uprawnień i obowiązków stron stosunku administracyjnego, którymi są organ administracji publicznej i indywidualny podmiot nie podporządkowany organizacyjnie temu organowi.
Należy przy tym podkreślić, że postępowanie sądowoadministracyjne cechuje zasada kontradyktoryjności przejawiająca się w prowadzeniu sporu przed sądem przez dwa podmioty, tj. podmiot żądający udzielenia ochrony prawnej (wnoszącego sprzeciw) oraz organ administracji publicznej, którego działanie zostało zaskarżone.