Dnia 24 września 2012 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie Przewodniczący sędzia WSA Barbara Gebel po rozpoznaniu w dniu 24 września 2012 roku na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku J. W. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie z Jej skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odpłatności za pobyt w domu pomocy społecznej p o s t a n a w i a odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji
J.W. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] nr [...] utrzymującą w mocy decyzję organu I instancji w przedmiocie zmiany odpłatności za pobyt M.H. w domu pomocy społecznej.
Jednocześnie skarżąca wniosła o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji wskazując, że decyzja została wydana z rażącym naruszeniem prawa i wbrew zasadom logicznego rozumowania o faktach, a jej realizacja stanowi znaczącą dolegliwość dla rodziny skarżącej.
W piśmie procesowym z dnia [...] wnioskodawczyni podniosła, że organ I instancji uwzględnił jej wnioski będące podstawą skargi i wszczął postępowanie w przedmiocie zmiany zaskarżonej do sądu decyzji, na dowód czego przedłożyła zawiadomienie z dnia [...] o wszczęciu postępowania administracyjnego w sprawie zmiany decyzji z dnia [...] nr [...] dotyczącej odpłatności za pobyt M.H. w Domu Pomocy Społecznej. Skarżąca wskazała, że wywiad środowiskowy przeprowadzony u jej siostry B.P. potwierdził, że powinna ona ponosić koszty odpłatności za pobyt mamy w domu pomocy społecznej. Uchylona została także decyzja wobec A.H. dotycząca zwolnienia z obowiązku ponoszenia odpłatności za pobyt M.H. w DPS z kwoty przekraczającej [...] zł miesięcznie. Jednocześnie, mimo wszczęcia postępowania mającego na celu zmianę zaskarżonej decyzji, organ I instancji wzywa skarżącą do zapłaty zaległej odpłatności w kwocie [...] zł, w terminie 7 dni pod rygorem skierowania sprawy do egzekucji administracyjnej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny z w a ż y ł, co następuje:
W myśl art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270) - dalej powoływanej jako "p.p.s.a.", wniesienie skargi do sądu nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże, stosownie do art. 61 § 3 tej ustawy, sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków oznacza, że chodzi o taką szkodę, która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego i wyegzekwowanego świadczenia ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do poprzedniego stanu. Wykonanie decyzji dotyczącej należności pieniężnej nie w każdym przypadku musi łączyć się z niebezpieczeństwem wyrządzenia znacznej szkody lub trudnymi do odwrócenia skutkami, gdyż w razie uwzględnienia skargi i uchylenia decyzji skarżący może otrzymać zwrot uiszczonej kwoty.
Do wykazania, że zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków nie jest wystarczający sam wywód strony. Uzasadnienie takiego wniosku powinno odnosić się do konkretnych okoliczności pozwalających wywieść, że wstrzymanie zaskarżonego aktu lub czynności jest zasadne w stosunku do wnioskodawcy. Jego twierdzenia powinny zostać poparte dokumentami źródłowymi, zwłaszcza dotyczącymi jego sytuacji finansowej oraz majątkowej - post. NSA z 30 listopada 2004 r., GZ 120/04 (Lex Polonica nr 402376). Z uzasadnienia skargi wynika, że skarżąca jest jedną z osób zobowiązanych do ponoszenia częściowej odpłatności za pobyt swojej mamy w domu pomocy społecznej, a zaskarżoną decyzją wysokość ponoszonej przez nią odpłatności została podwyższona z kwoty [...] zł do kwoty [...] zł miesięcznie. Z akt administracyjnych wynika, że rodzina skarżącej składa się z czterech osób, a dochód na osobę w rodzinie wynosi [...] zł. W uzasadnieniu wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji brak jest innych danych dotyczących sytuacji majątkowej i finansowej skarżącej, co utrudnia ocenę, czy wyegzekwowanie zaległej należności przed rozpoznaniem skargi rodzi skutki o jakich mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a. Z pewnością podstawą do zastosowania ochrony tymczasowej nie jest wystarczający zarzut rażącego naruszenia prawa, ponieważ na tym etapie postępowania sąd nie bada zgodności z prawem zaskarżonej decyzji. Tymczasem to na wnioskodawcy spoczywa obowiązek przedstawienia okoliczności, które pozwolą sądowi na dokonanie oceny, czy spełnione są przesłanki uzasadniające wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Skarżąca w złożonym wniosku nie wykazała, że nie zastosowanie ochrony tymczasowej spowoduje znaczną szkodę czy trudne do odwrócenia skutki. Także z okoliczności sprawy nie wynika, by brak postanowienia o wstrzymaniu wykonania zaskarżonej decyzji, powodował niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków w rozumieniu tego przepisu. W razie uchylenia decyzji podwyższającej odpłatność za pobyt mamy w domu pomocy społecznej, skarżąca będzie mogła otrzymać zwrot nadpłaty.
Na marginesie zauważyć należy, że każda decyzja czy postanowienie zobowiązujące do uiszczenia należności pieniężnych pociąga za sobą dolegliwość rodzącą określony skutek faktyczny w finansach zobowiązanego do ich uiszczenia. Nie jest to więc sytuacja, która sama z siebie uzasadnia zastosowanie wyjątkowego rozwiązania prawnego, jakim jest ochrona tymczasowa w postępowaniu sądowoadministracyjnym (por. postanowienie NSA z dnia 13 maja 2009r., II GSK 331/09).
Mając powyższe na uwadze, Sąd orzekł jak na wstępie na podstawie art. 61 § 3 i § 5 p.p.s.a.