Starszy referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie Monika Bieńkowska po rozpoznaniu w dniu 10 grudnia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku radcy prawnego M. P. o przyznanie wynagrodzenia z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej za postępowanie przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Szczecinie w sprawie ze skargi J. R. i S. R. na decyzję Wojewody Z. z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie wymeldowania p o s t a n a w i a: przyznać radcy prawnemu M. P. od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie - kwotę [...] złotych, która obejmuje kwotę [...] zł, powiększoną o kwotę należnego podatku od towarów i usług, tytułem wynagrodzenia za zastępstwo prawne udzielone skarżącym na zasadzie prawa pomocy.
Postanowieniem z dnia 17 sierpnia 2018 r. starszy referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie przyznał skarżącym prawo pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie radcy prawnego.
Na tej podstawie, Okręgowa Izba Radców Prawnych w S., na pełnomocnika skarżących wyznaczyła radcę prawnego M. P..
Wyznaczony pełnomocnik w dniu 18 października 2018 r. złożył w Sądzie pismo procesowe, w którym wniósł o zasądzenie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu oświadczając, że pomoc ta nie została opłacona w całości ani w części.
Wyrokiem z dnia 15 listopada 2018 r., sygn. akt II SA/Sz 850/18 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie uchylił zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Burmistrza R. z dnia [...] r. nr [...]
Starszy referendarz sądowy, zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2018 r., poz.1302 ze zm.) - dalej "P.p.s.a.", wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy albo rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Szczegółowe zasady przyznawania wynagrodzenia w niniejszej sprawie reguluje rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz.U. z 2016 r., poz. 1715).
Zgodnie z § 21 ust. 1 pkt 1 lit. c) rozporządzenia, opłaty wynoszą w postępowaniu przed sądem administracyjnym w pierwszej instancji w innej sprawie - 240 zł.
Stosownie natomiast do § 4 ust. 1 rozporządzenia, opłatę ustala się w wysokości określonej w rozdziałach 2-4, przy czym nie może ona przekraczać wartości przedmiotu sprawy. Ustalenie opłaty w wysokości wyższej niż określona w ust. 1, a nieprzekraczającej 150% opłaty maksymalnej następuje z uwzględnieniem stopnia zawiłości sprawy oraz nakładu pracy radcy prawnego oraz wkładu jego pracy w przyczynienie się do wyjaśnienia i rozstrzygnięcia sprawy, a w szczególności czasu poświęconego na przygotowanie się do prowadzenia sprawy, liczby stawiennictw w sądzie, w tym na rozprawach i posiedzeniach, czynności podjętych w sprawie, w tym czynności podjętych w celu polubownego rozwiązania sporu, również przed wniesieniem pozwu, wartości przedmiotu sprawy, wkładu pracy adwokata w przyczynienie się do wyjaśnienia okoliczności faktycznych, jak również do wyjaśnienia i rozstrzygnięcia istotnych zagadnień prawnych budzących wątpliwości w orzecznictwie i doktrynie, a także trybu i czasu prowadzenia sprawy, obszerności zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego lub biegłych sądowych, dowodu z zeznań świadków, dowodu z dokumentów o znacznym stopniu skomplikowania i obszerności (§ 4 ust. 2 rozporządzenia). Stosownie do treści § 4 ust. 3 rozporządzenia, opłatę, o której mowa w ust. 1 i 2, podwyższa się o kwotę podatku od towarów i usług wyliczoną według stawki podatku obowiązującej dla tego rodzaju czynności na podstawie przepisów o podatku od towarów i usług.
Mając na uwadze treść przywołanych unormowań, w tym oceniwszy działanie pełnomocnika strony przez pryzmat kryteriów wskazanych w cytowanym § 4 ust. 2 rozporządzenia, przyznano zwrot kosztów nieopłaconej pomocy prawnej, w wysokości 295,20 zł, na którą składa się opłata za udział w postępowaniu sądowym w pierwszej instancji w wysokości 240 zł określonej w § 21 ust. 1 pkt 1 lit. c rozporządzenia. Wskazaną kwotę należało zaś podwyższyć, w myśl przywołanego wyżej § 4 ust. 3 rozporządzenia o 23 % stawki podatku od towarów i usług (55,20 zł).
Wobec tego, starszy referendarz sądowy działając na zasadzie art. 258 § 2 pkt 8 P.p.s.a., orzekł jak w sentencji.