Skarga kasacyjna na postanowienie SKO w S. w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości
Sentencja

Dnia 8 listopada 2017 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie Przewodniczący sędzia WSA Patrycja Joanna Suwaj po rozpoznaniu w dniu 8 listopada 2017 roku na posiedzeniu niejawnym skargi kasacyjnej S. G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 12 października 2017 r. w sprawie o sygn. akt II SA/Sz 914/17 oddalającego Jego skargę na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości p o s t a n a w i a odrzucić skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 12 października 2017 r. w sprawie o sygn. akt II SA/Sz 914/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie, po rozpoznaniu sprawy w trybie uproszczonym, oddalił skargę S. G. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości.

Przesyłka sądowa zawierająca odpis sentencji opisanego wyżej wyroku wraz z pouczeniem o sposobie i terminie złożenia skargi kasacyjnej została osobiście doręczona skarżącemu w dniu 23 października 2017 r., jak wynika ze zwrotnego potwierdzenia odbioru (k. 40).

Pismem z dnia 23 października 2017 r. skarżący zwrócił się do Sądu z wnioskiem o doręczenie mu uzasadnienia wyroku z dnia 12 października 2017 r., celem odwołania się do "wyższej Instancji".

Dnia 25 października 2017 r., S. G. złożył w Sądzie pismo z tej samej daty zatytułowane: "zażalenie", w którym podniósł, że w jego ocenie wydany wyrok jest krzywdzący i niesłuszny.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie zważył, co następuje:

Jak wynika z treści art. 177 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, ze zm., dalej w skrócie p.p.s.a.) skargę kasacyjną wnosi się do sądu, który wydał zaskarżony wyrok lub postanowienie, w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia stronie odpisu orzeczenia z uzasadnieniem.

Stosownie zaś do treści art. 142 § 2 ww. ustawy, jeżeli uzasadnienie wyroku zostało sporządzone na wniosek strony, odpis wyroku z uzasadnieniem doręcza się tylko tej stronie, która złożyła wniosek.

Z przytoczonych powyżej przepisów ustawy wynika, iż dopiero fakt doręczenia stronie odpisu wyroku wraz z uzasadnieniem otwiera jej termin do wniesienia skargi kasacyjnej.

Podkreślenia wymaga, że skoro trzydziestodniowy termin do wniesienia skargi kasacyjnej liczy się od dnia doręczenia stronie odpisu orzeczenia z uzasadnieniem, to wniesienie skargi kasacyjnej przed tym dniem nie jest dopuszczalne. Istota skargi kasacyjnej polega bowiem na zakwestionowaniu orzeczenia wojewódzkiego sądu administracyjnego. Tymczasem bez znajomości motywów zawartych w uzasadnieniu wyroku nie jest możliwe prawidłowe sformułowanie podstaw kasacyjnych, czyli wskazanie na czym polegało naruszenie prawa materialnego lub procesowego przez sąd orzekający w pierwszej instancji.

Tymczasem jak wynika ze stanu faktycznego sprawy skarżący pismem z dnia 23 października 2017 r. złożył wniosek o sporządzenie uzasadnienia skarżonego wyroku, zaś dwa dni później, czyli 25 października 2017 r. złożył pismo zatytułowane: zażalenie, które w okolicznościach niniejszej sprawy należało potraktować jako skargę kasacyjną, bowiem taki środek odwoławczy przysługuje od wyroku kończącego postępowanie w sprawie, co wynika z treści art. 173 § 1 ustawy p.p.s.a.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że skarga kasacyjna złożona przez skarżącego została złożona przedwcześnie, bowiem przed otrzymaniem uzasadnienia wyroku. Ponownie podkreślenia wymaga, że z istoty skargi kasacyjnej wynika, że stanowi ona polemikę z racjami sądu podniesionymi w uzasadnieniu wyroku. W sytuacji, gdy brak jest uzasadnienia, strona nie może odnieść się do argumentów sądu stojących za wydanym rozstrzygnięciem (por. postanowienie NSA z dnia 17 lipca 2013 r., sygn.. akt II OZ 596/13, publ. na stronie www.orzeczenia.nsa.gov.pl).

Przedwcześnie złożona skarga kasacyjna, jako niedopuszczalna, podlega odrzuceniu stosownie do art. 178 p.p.s.a.

Niezależnie od powyższego należy wskazać, że złożona przez S. G. skarga kasacyjna obarczona jest jeszcze innym brakiem, który czyni ją niedopuszczalną, bowiem wbrew otrzymanemu pouczeniu, skarżący wniósł ją osobiście, w sytuacji gdy stosownie do regulacji art. 175 § 1 skarga kasacyjna powinna być sporządzona przez pełnomocnika będącego adwokatem lub radcą prawnym z zastrzeżeniem § 2 i 3, które nie mają zastosowania w niniejszej sprawie. W orzecznictwie został wyrażony pogląd zgodnie z którym sporządzenie skargi kasacyjnej przez podmiot nieuprawniony jest brakiem nieusuwalnym skutkującym jej odrzuceniem, jako niedopuszczalnej (por. postanowienie NSA z dnia 10 maja 2011 r., sygn. akt I OZ 320/11).

W świetle powyższego skargę kasacyjną jako niedopuszczalną należało odrzucić stosownie do art. 178 w zw. z art. 177 § 1 oraz art. 175 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Strona 1/1