Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Elżbieta Makowska po rozpoznaniu w dniu 5 października 2012 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. S. na uchwałę Rady Gminy Nowogródek Pomorski z dnia 2 sierpnia 2012 r., Nr XV/101/12 w przedmiocie rozpatrzenia skargi na działalność Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w Nowogródku Pomorskim postanawia: odrzucić skargę.
M. S. skierowała skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego , na uchwałę wydaną przez Radę Gminy z dnia [...] w sprawie rozpatrzenia skargi na działalność Ośrodka Pomocy Społecznej.
Powołaną wyżej uchwałą, wydaną na podstawie art. 229 pkt 3 Kodeksu postępowania administracyjnego, organ stwierdził bezzasadność skargi M.S. na działalność ośrodka pomocy społecznej.
Wyjaśniając motywy skierowania skargi do sądu administracyjnego, skarżąca podała, że wbrew stanowisku organu, jej zarzuty były zasadne, a dodatkowo nie zostały w całości rozpatrzone. Skarżąca ponownie podniosła zarzut o nieprawidłowym określeniu właściwości miejscowej organu w postępowaniu o przyznanie zasiłku celowego dla jej ojca - L. S.
Rada Gminy, udzielając odpowiedzi na wyżej wymienioną skargę, wniosła o jej oddalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny , zważył co następuje:
Skarga podlega odrzuceniu jako niedopuszczalna.
Zgodnie z treścią art. 3 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U., poz. 270 ) kontrola działalności organów administracji publicznej obejmuje orzekanie przez sąd administracyjny, w sprawach skarg, na:
1) decyzje administracyjne;
2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;
3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym zabezpieczającym, na które służy zażalenie;
4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa;
4a) pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach;
5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej;
6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej;
7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego;
8) bezczynność organów w przypadkach określonych w pkt 1-4.
Sądy administracyjne orzekają także w sprawach, w których przepisy ustaw szczególnych przewidują sądową kontrolę, i stosują środki określone w tych przepisach.
Z treści zaskarżonej uchwały oraz akt dołączonych do sprawy wynika, że kwestionowaną uchwałą doszło do zawiadomienia M. S., przez radę gminy - jako organu kolegialnego - o sposobie załatwienia skargi na nieprawidłowe działanie Ośrodka Pomocy Społecznej, rozpatrzonej w trybie przepisów rozdziału II działu VIII ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 z późn. zm.), zwaną dalej - "Kpa".
Zaskarżona uchwała nie jest tożsama z aktami, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 5-6 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, nie mieści się ona w katalogu spraw podlegających kognicji sądu administracyjnego.
Uchwała, o której mowa w skardze jest czynnością materialno-techniczną, określoną w art. 238 § 1 Kpa, polegającą na poinformowaniu o sposobie załatwienia skargi. Czynność ta nie podlega zaskarżeniu do sądu administracyjnego z powodu jej niezgodności z prawem. Uregulowane w dziale VIII Kpa postępowanie skargowo-wnioskowe stanowi rodzaj uproszczonego postępowania administracyjnego. W ramach tego postępowania realizowane jest zagwarantowane każdemu w Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1997r., Nr 78, poz. 483 z późn. zm.) prawo składania petycji, skarg i wniosków, między innymi, do organów jednostek samorządu terytorialnego. Przedmiotem skargi wniesionej na podstawie art. 227 Kpa może być w szczególności zaniedbanie lub nienależyte wykonywanie zadań przez właściwe organy albo przez ich pracowników, naruszenie praworządności lub interesów skarżących, a także przewlekłe i biurokratyczne załatwianie sprawy.